ارتباط خودکارآمدی با سطح هموگلوبین گلیکوزیله در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک مراجعه کننده به مرکز دیابت پارسیان مشهد در سال 1394

مقدمه:یکی از بهترین معیارها جهت ارزیابی کنترل مناسب قندخون، اندازه گیری سطح هموگلوبین گلیکوزیله می باشد.جهت دست یابی به سطح مناسب از hba1c راهکارهای غیردارویی همچون ارتقای خودکارآمدی توصیه می شود.در نتایج مطالعات قبلی تناقض در ارتباط بین خودکارآمدی با سطح hba1c وجود دارد،لذا این مطالعه با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی با سطح hba1c در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک مراجعه کننده به مرکز دیابت پارسیان مشهدانجام شد.روش کار:این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 70 نوجوان 12 تا 18 ساله مبتلا به دیابت نوع یک مراجعه کننده به مرکز دیابت پارسیان مشهد به صورت در دسترس در سال 1394 انجام گردید.جمع آوری داده ها از طریق پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و خودکارآمدی مدیریت دیابت وابسته به انسولین و نمونه خون جهت اندازه گیری سطح hba1c انجام شد. داده ها در نرم افزار آماری 11.5 spss با آزمون های آماری توصیف و تحلیل مورد آنالیز قرارگرفت.یافته ها:نتیجه آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین خودکارآمدی با hba1c رابطه معکوس و معنادار وجود دارد (r= -0.60, p<0.05). همچنین نتیجه آزمون پیرسون نشان بین خودکارآمدی با سن (r= 0.30, p= 0.01) و تعداد اعضای خانواده (r= 0.35, p=0.002). رابطه مثبت و معنادار و بین خودکارآمدی با دفعات افت قند خون در یک سال گذشته (r= -0.26, p= 0.028). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که نوجوانان با خودکارآمدی بالا، سطح hba1c پایین تری دارند. ازاین رو انجام مداخلاتی که بتواند موجب ارتقای خودکارآمدی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک شود، ضروری به نظرمی رسد.