بررسی میزان مواجهه کارگران کارخانه سیمان با ذرات قابل استنشاق در استان خراسان رضوی

مقدمه: با توجه به اهمیت فراوان سلامتی نیروی کار و همچنین اشتغال تعداد زیادی از کارگران کشور در صنعت سیمان، این مطالعه با هدف ارزیابی غلظت گرد و غبار قابل استنشاق در منطقه تنفسی کارگران شاغل در یک کارخانه سیمان در استان خراسان رضوی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه غلظت ذرات قابل استنشاق در هوای منطقه تنفسی 70 نفر از کارگران کارخانه سیمان که در مراحل مختلف تولید کار می کردند مورد ارزیابی قرار گرفت. نمونه برداری از ذرات قابل استنشاق بر اساس روش استاندارد شماره 0600 ارائه شده توسط سازمان niosh و استفاده از پمپ نمونه بردار فردی و سیکلون آلومینیومی و فیلتر pvc انجام شد. یافته ها: متوسط غلظت گرد و غبار قابل استنشاق برای تمام کارگران 3.9 mg/m^3 بود و بطور متوسط در 77 درصد از کارگران مواجهه با گرد و غبار قابل استنشاق سیمان بیشتر از حد مواجهه شغلی می باشد. بیشترین متوسط غلظت ذرات قابل استنشاق در بخش آسیاب سیمان 9.3 mg/m^3و کمترین میانگین در بخش سنگ شکن و معدن 1.8 mg/m^3 مشاهده شد.نتیجه گیری: متوسط غلظت گرد و غبار قابل استنشاق سیمان در منطقه تنفسی اکثریت کارگران در دو فصل گرم و سرد از حد مجاز مواجهه کشوری بالاتر است. گرم شدن هوا و وزش باد از سمت نقاط کویری و خشک به افزایش غلظت ذرات قابل استنشاق در منطقه تنفسی کارگران در بخش های مختلف کارخانه که در معرض جریان طبیعی هوا هستند کمک می کند.