تاثیر تمرینات یکپارچگی حسی-حرکتی بر مهارت های حرکتی درشت کودکان با اختلال هماهنگی رشدی

زمینه و ﻫﺪف: ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، بررسی تاثیر تمرینات یکپارچگی حسی حرکتی بر مهارت های حرکتی درشت کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بود. مواد و روش ها: بدین منظور، از ﺑﯿﻦ ﮐﻠﯿﻪ داﻧﺶآﻣﻮزان پسر ﭘﺎﯾﻪ دوم اﺑﺘﺪاﯾﯽ سه منطقه شهر تهران ﺑﻪﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺧﻮﺷﻪای و بر اساس پرسشنامه و آزمون عملی mabc ، 40 نفر از داﻧﺶآﻣﻮزان ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺧﺘﻼل ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ رﺷﺪی انتخاب شدند. برای ارزیابی حرکات درشت این کودکان از آزمون مهارت های حرکتی درشت اولریخ ویرایش دوم(tgmd2) استفاده شد. آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎ ﭘﺲ از اﻧﺠﺎم ﭘﯿﺶآزﻣﻮن ﺑﻪﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺑﻪ دو ﮔﺮوه 20 نفری همگن به عنوان گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی در طی 50 جلسه، هر جلسه 45 دقیقه و 6 جلسه در هفته، تمرینات یکپارچگی حسی حرکتی را انجام دادند، در حالی که آزمودنی های گروه کنترل به فعالیت های معمول خود در مدارس می پرداختند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که برنامه تمرینی یکپارچگی حسی حرکتی تاثیر معناداری بر بهبود مهارت های دستکاری و کنترل شی کودکان گروه تجربی نسبت به گروه کنترل (0/05≥p) داشته است. نتیجه گیری: این برنامه تمرینی با ایجاد فرصت مناسب برای تمرین می تواند تجربه حرکتی مناسبی برای کودکان باشد؛ لذا پیشنهاد می شود در مدارس برای رشد مهارت های حرکتی درشت کودکان مورد استفاده قرار گیرد.