بررسی آمادگی یادگیری الکترونیکی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در سال 1393-94

مقدمه: با توجه به نفوذ چشمگیر فناوری اطلاعات و ظهور شیوه های نوین آموزشی از قبیل یادگیری الکترونیکی (e-learning) و مزایای آن برای دانشگاه ها و دانشجویان، هم چنین جهت همگام شدن با تحولات ایجاد شده در امر آموزش و گذار از یادگیری سنتی به سمت یادگیری الکترونیکی، پژوهش حاضر به بررسی یکی از زیر ساخت های مورد نیاز یعنی آمادگی فراگیران جهت پیاده سازی موفقیت آمیز نظام یادگیری الکترونیکی در دانشگاه علوم پزشکی سبزوار می پردازد. روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-پیمایشی بود که برروی 218 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سبزوار که در نیمسال اول تحصیلی 93-94 مشغول به تحصیل بودند، انجام گرفت، روش نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه ای بود. میزان آمادگی برای یادگیری الکترونیکی با استفاده از پرسشنامه آمادگی یادگیری الکترونیکی که روایی آن توسط تعدادی از متخصصان تایید شده و پایایی پرسشنامه نیز توسط آلفای کرونباخ بدست آمده مناسب تشخیص داده شد. و از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی( تحلیل واریانس یک طرفه anova ،آزمون تعقیبی توکی، t-test برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین دانشجویان و آمادگی یادگیری الکترونیکی آنان تفاوت معناداری وجود دارد به استثنای دانشجویان دو رشته پرستاری و فوریت پزشکی، که بین این دو رشته و آمادگی یادگیری آن ها تفاوت معناداری وجود نداشت. و همچنین بین مقطع و آمادگی آنان، رابطه معناداری وجود داشت. دانشجویان مقطع دکتری حرفه ای بیش از سایرین آماگی داشتند و پس از آن دانشجویان مقطع ارشد از میزان آمادگی بیشتری برخوردارند. در تعیین تفاوت بین جنسیت و آمادگی یادگیری ، ارتباط معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی سبزوار جهت شرکت در دوره‌های یادگیری الکترونیکی از عدم آمادگی برخوردارند. لذا توصیه می گردد با فراهم آوری زیرساخت های مورد نیاز و برگزاری دوره های آموزشی و تاکید بر اهمیت یادگیری الکترونیکی در عصر حاضر در جهت ارتقای آمادگی آن گام برداشت.