بررسی مولکولی حضور ژن blaz در جدایه های استافیلوکوک اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی

اهداف: باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک های بتالاکتام، پیوسته در حال گسترش می باشند. مصرف بیش از حد آنتی بیوتیکهای بتالاکتام در امر درمان عفونت های وابسته به استافیلوکوک اورئوس باعث ظهور سویه های دارای آنزیم بتالاکتاماز شده است. شناسایی و بررسی ویژگی های مولکولی این سویه ها می تواند در امر درمان و انتخاب آنتی بیوتیک مناسب، موثر باشد. هدف از این مطالعه بررسی مولکولار فراوانی سویه های استافیلوکوک مقاوم به آنتی بیوتیکهای بتالاکتام می باشد.مواد و روش: ابتدا جدایه های جمع آوری شده از نمونه های بالینی توسط تست های بیوشیمیایی مورد غربالگری قرار گرفت. استافیلوکوک های اورئوس بعد از تعیین طیف مقاومت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام ، با استفاده از پرایمرهای اختصاصی مورد بررسی و ارزیابی مولکولی قرار گرفتند.نتایج: از 496 ایزوله اخذ شده از نمونه های بالینی مختلف، 147ایزوله بعنوان استافیلوکوک اورئوس شناسایی شدند. بیشترین مقاومت مربوط به آنتی بیوتیکهای پنی سیلین، اوگزاسیلین، تتراسایکلین بود و کمترین مقاومت مربوط به آنتی بیوتیک ونکومایسن بود. از 147نمونه مورد بررسی هم 143نمونه دارای ژن blaz بودند که بیش از 97درصد را به خود اختصاص داده بود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده از تست های مولکولی، گسترش و شیوع سویه های حامل آنزیم بتالاکتاماز در شهر زاهدان بسیار بالا می باشد. این امر سبب می شود تا برای درمان همه عفونت های استافیلوکوکی تا حد امکان از آنتی بیوتیکهای بتالاکتام استفاده نشود تا در کنار دسترسی به درمان سریع از افزایش سویه های مقاوم جلوگیری کرد.