بررسی ارتباط رضایت شغلی با هوش ‌هیجانی در پرستاران بخش‌ های ویژه و اورژانس

هدف: از مهم‌ترین عوامل در کیفیت عرضه هر چه ‌بهتر خدمات پرستاران به بیماران رضایت شغلی و هوش ‌هیجانی است که بی‌توجهی به آن در بلندمدت موجب بروز عصیان، کاهش حس مسئولیت، فرسودگی شغلی و ترک خدمت را به‌دنبال خواهد داشت. بنابراین، مطالعه حاضر،با هدف تعیین ارتباطرضایت شغلی با هوش ‌هیجانی در پرستاران بخش‌های اورژانس، به‌ویژه بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمان درسال 1391 انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی همبستگی روی150نفراز پرستاران بخش‌های اورژانس، به‌ویژه بیمارستان‌های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر کرمان به روش سرشماری با استفاده از پرسشنامه‌های مشخصاتدموگرافیکی، رضایت شغلی پرستاران و هوش ‌هیجانی برادی گریوز(bradbry graves) به‌صورت سرشماری انجام شد. تجزیه‌ و تحلیل داده‌ها با آزمون تی مستقل، آنالیز واریانس یک‌ طرفه وضریب همبستگی پیرسون با استفاده از spss نسخه 20انجام شد و سطح معنا‌داری0.05 درنظرگرفته شد. یافته‌ها: میانگین نمره کلی رضایت شغلی و هوش‌ هیجانی به‌ترتیب (17.69±83.72) و (17.56±121.09) بود. بین نمره کلی رضایت شغلی (رضایت‌ درونی ‌و رضایت ‌بیرونی) و نمره کلی هوش ‌هیجانی ارتباط معنا‌داری با ضریب همبستگی 0.351 مشاهده شد (0.0001>p). نتایج آزمون تحلیل واریانس (anova) و تی مستقل نشان داد بین متغیرهای دموگرافیک (سن، تحصیلات، تجربه، واحد سازمانی، جنس) با رضایت شغلی و ابعاد آن و هوش‌هیجانی و زیرگروه‌هایش ارتباطی وجود ندارد (0.05