تصمیم‌گیری بالینی پرستاران بخش‌ های مراقبت ویژه در بیمارستان‌ های آموزشی مشهد

اهداف: بخش‌های مراقبت ویژه به‌دلیل پیچیدگی وضعیت بالینی بیماران و تغییرات سریع وضعیت همودینامیکی آن‌ها نیازمند تصمیم‌گیری سریع پرستاران در مدت زمان اندک است. لذا، ماهیت اختصاصی این بخش‌ها ایجاب می‌کندکه پرستاران شاغل در آن الزاماً تصمیم‌گیرندگان باکفایتی باشند. این مطالعه با هدف بررسی تصمیم‌گیریبالینی پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه در بیمارستان‌های آموزشی مشهد انجام شد.مواد و روش‌ها:این مطالعه توصیفی با روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای روی 233 پرستار شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه در بیمارستان‌های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1393 انجام شد. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه pdaq استفاده شد. داده‌ها با استفاده از spss-16 و آمار توصیفی و استنباطی (تی مستقل، ضریب همبستگی و آنالیز واریانس یک طرفه) تجزیه‌وتحلیل شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که مشارکت پرستاران در هر سه مرحله تصمیم‌گیری بالینی شامل شناخت مشکل (10/7±33/1)، ارائه راه‌حل (10/3±34/1) و اجرای راه‌حل (9/7±32/1) در سطح متوسط قرارداشت. پرستاران در مرحله ارائه و ارزیابی راه‌حل‌های جایگزین در حل مشکل بیشترین امتیاز و در مرحله اجرای راه‌حل مناسب کمترین امتیاز را کسب کردند.نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، مشارکت پرستاران در تمام مراحل تصمیم‌گیری بالینی در سطح متوسط قرار داشت. به نظر می‌رسد که برنامه‌های آموزش پرستاری برای ارتقای مهارت تصمیم‌گیری بالینی موثر نبوده است. بنابراین، از یافته‌های این تحقیق می‌توان در برنامه‌ریزی آموزش پرستاری و برنامه‌های آموزش مداوم در بهبود این مهارت بالینی استفاده کرد.

The Evaluation of Nurse,s Clinical Decision Making in Intensive Care Unit at the Teaching Hospitals of Mashhad

Background & Objectives: Unstable condition of clinical situation of patients in Intensive Care Unit requires made nurses be competent in decision making. Despite the importance of clinical decision making in nursing, yet this is not the appropriate place in the profession. This study was conducted to evaluate the clinical decision making of nurses in Intensive Care Units of educational hospitals in Mashhad. Materials & method: This descriptive study was conducted through stratified random on 233 nurses employed in educational hospitals of Mashhad University of Medical Sciences. PDAQ questionnaire was used to collect data. Data analysis was done using descriptive and inferential statistics (t test, correlation and ANOVA) in SPSS V.16. Results: The results showed that nurses participation was in the average level at all phases of clinical decision making consist of identifying the problem (33.1±10.7), present of the solutions (34.1±10.3) and implement the solution (32.1±9.7). Nurses were acquired the highest score in the phase of present and evaluation of alternative solutions and lowest score in the phase of implement the solution. Conclusion: According to results of this study, nurses’ participation was in the average level at all phases of clinical decision making. It seems that nursing education programs are not effective to enhance clinical decision making skills; therefore, the results of this study can be used to improve clinical decision making in nursing education and continuing education programs.