اثر نانوذره fe2o4zn (اکسید آهن-روی) بر هورمون‌های تیروییدی و ارزیابی تغییرات بافت تیرویید در رت‌های نر

اهداف علی‌رغم کارکردهای فراوان نانوذرات در علوم و صنایع مختلف، به‌دلیل ویژگی‌های منحصربه‌فرد این ترکیبات، عوارض احتمالی آن‌ها بر سلامت انسان به‌طور کامل بررسی نشده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر نانوذره اکسید آهن روی بر هورمون‌های تیروییدی و ارزیابی تغییرات بافت تیرویید در رت‌های نر بود. مواد و روش‌هارت‌های نر نژاد ویستار به‌صورت تصادفی به سه گروه هشت‌تایی تقسیم شد. گروه نخست، گروه کنترل، 0.5 میلی‌لیتر سرم فیزیولوژی را به‌مدت هفت روز و گروه‌های دوم و سوم 0.5 میلی‌لیتر محلول نانوذره اکسید آهن روی را در غلظت‌های ppm100 و ppm 200 به‌مدت هفت روز دریافت کردند. تزریق به‌صورت درون صفاقی انجام‌گرفت و در روزهای دوم، هفتم و چهاردهم پس از شروع آزمایش، غلظت سرمی هورمون‌های tsh و t3 و t4 تعیین شد. در روز چهاردهم بافت تیرویید با بی‌هوشی عمیق خارج و بررسی بافت‌شناسی شد. یافته‌هاتزریق نانوذره اکسید آهن روی در غلظت‌های ppm 100 و ppm 200 باعث کاهش معنا‌دار سطح هورمون tsh در مقایسه با نمونه‌های کنترل شد (0.05>p). در سطح هورمونی t3 تغییر معنا‌داری مشاهده نشد (0.05p). تیمارهای حاوی نانوذره از لحاظ ویژگی‌های بافتی دارای خون‌رسانی شدیدتر، التهاب خفیف و اندازه فولیکول بزرگ‌تری بود که با افزایش غلظت نانوذره این آثار شدیدتر مشاهده شد. نتیجه‌گیریبا توجه به تغییرات مشاهده‌شده در سطح هورمون‌های تیروییدی و تغییرات بافت تیرویید می‌توان نتیجه گرفت که نانوذرات اکسید آهن روی بر فعالیت غده تیرویید اثر سمی دارد. انجام مطالعات بیشتر در بررسی آثار سمی نانوذرات اکسید آهن روی در دوزهای مختلف و زمان‌های مختلف در معرض قرارگیری با نانوذره ضروری به‌نظر می‌رسد.