اثربخشی طرحواره ‌درمانی بر بهزیستی روان ‌شناختی مادران کودکان مبتلا به ناشنوایی

اهداف مدل طرحواره‌درمانی برای آسیب‌شناسی ارتباط والدین با کودک ارائه شده است و با تاکید بر روابط بین ‌فردی از دوران کودکی تا زمان حال، سبب کاهش سطح طرح واره‌های ناسازگار اولیه می‌شود. مادران کودکان مبتلا به ناشنوایی مستعد افسردگی و اضطراب هستند. با بررسی ذهنیت‌های طرحواره‌ای و سبک‌های مقابله‌ای این افراد و با شناسایی نوع طرحواره‌های آنان و ارائه تکنیک‌های طرحواره‌ درمانی می‌توان باعث کاهش افسردگی و اضطراب آن‌ها شد. پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشی طرح واره‌ درمانی بر بهزیستی روان‌شناختی مادران کودکان مبتلا به ناشنوایی انجام پذیرفت.مواد و روش‌ها پژوهش حاضر، مطالعه تجربی با پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل مادرانی است که فرزندان آن‌ها در مراکز توان‌بخشی کودکان ناشنوا ثبت‌نام کرده بودند. نمونه آماری این پژوهش 30 نفر بودند که به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرارگرفتند. به‌منظور تعیین وضعیت بهزیستی روان‌شناختی، پرسشنامه بهزیستی روان‌شناختی ریف را تکمیل کردند. سپس، طی دوازده جلسه 90 دقیقه‌ای، طرحواره‌درمانی مجدداً با پرسشنامه یادشده ارزیابی شد.یافته‌ها نتایج حاصل از تحلیل آماری با آزمون تحلیل کواریانس نشان داد که طرحواره‌درمانی به‌طور معناداری باعث افزایش بهزیستی روان‌شناختی می‌شود (40.064= (27و1) fdf)، 0.05>p).نتیجه‌گیری نتایج پژوهش جاری حاکی از موثربودن طرحواره‌ درمانی بر بهزیستی روان‌شناختی است.