بررسی ارتباط امتیاز تنوع غذایی و چاقی در بزرگسالان تهرانی: یک مطالعه مورد- شاهدی

مقدمه: هدف از مطالعه ی حاضر، مقایسه ی امتیاز تنوع غذایی dds)) در میان بزرگسالان تهرانی چاق، دارای اضافه وزن و وزن طبیعی بود. مواد و روش ها: این مطالعه ی موردشاهدی، روی 200 مورد (100 بزرگسال چاق و 100 بزرگسال دارای اضافه وزن) و 300 شاهد (بالای 18 سال نرمال که از لحاظ وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی همسان سازی شده بودند) تهرانی انجام گرفت. پرسش نامه ی نیمه کمی بسامد خوراک (ffq) 168 قلمی، پرسش نامه ی ساده ی خود ایفای فعالیت بدنی و پرسش نامه دموگرافیک توسط شرکت کنندگان پر شدند. dds با استفاده از روش کانت و همکارانش و براساس امتیازدهی به پنج گروه هرم راهنمای غذایی وزارت کشاورزی ایالات متحده (usda) محاسبه شد. اندازه گیری های تن سنجی، از قبیل قد، وزن، دور کمر و دور باسن انجام شد و نمایه ی توده ی بدنی (bmi) و نسبت دور کمر به باسن (whr) محاسبه شد. یافته ها: میانگین dds شرکت کنندگان چاق (32/1 ±65/5) بیشتر از شرکت کنندگان دارای اضافه وزن (23/1 ±23/5) و نیز شرکت کنندگان دارای اضافه وزن بیشتر از شرکت کنندگان دارای وزن طبیعی (42/1 ±97/4) بود (001/0>p). شانس چاقی با افزایش یک واحد از dds افزایش یافت (74/122/1ci: 95%;46/1or:) که پس از تعدیل برای سن، جنس، وضعیت تاهل، استعمال دخانیات، وضعیت اجتماعی اقتصادی، فعالیت بدنی و انرژی دریافتی اندکی ضعیف تر شد (68/107/1ci: 95%;34/1or:). نتیجه گیری: رابطه مثبت و معنی داری بین dds و چاقی در بزرگسالان تهرانی وجود دارد. بنابراین، توصیه برای افزایش تنوع غذایی به منظور بهبود سلامت در بزرگسالان نیاز به بررسی دقیق تری دارد.

The Relationship between Dietary Diversity Score and Obesity in Tehranian Adults: A Case-control Study

Introduction: The aim of current study was to compare dietary diversity score (DDS) among obese, overweight and normalweight Tehranian adults. Materials and Methods: This was a casecontrol study conducted on 200 cases (100 obese and 100 overweight) and 300 controls, all aged over 18 years with (normalweight matched by socioeconomic status), in Tehran. The study was based on selfadministered questionnaires, including a 168item semiquantitative food frequency questionnaire (FFQ), a simple selfreport physical activity questionnaire and a sociodemographic questionnaire. DDS was computed based on the scoring of the five food groups of the United States Department of Agriculture (USDA) food guide pyramid according to the Kant et al method. Anthropometric measurements including height, weight, waist and hip circumferences were measured and body mass index (BMI) and waisttohip ratio (WHR) were calculated. Results: Mean DDS in obese (5.65 ±1.32) was higher than in overweight participants (5.23 ±1.23) and that of overweight participants was higher than normalweight ones (4.97 ±1.42), (P<0.001). The odds of obesity increased with increase of each one unit of DDS (OR,1.46; 95%CI,1.221.74) and slightly weakened after adjusting for age, sex, marital status, smoking, socioeconomic status, physical activity and energy intake (OR,1.34; 95%CI,1.071.68). Conclusion: There was a significant positive association between DDS and obesity among Tehranian adults, emphasizing the need for more investigations to recommend increasing dietary diversity to improve health in adults.