مقایسه شدت‎های ورزش هوازی منظم بر تغییرات سطح سرمی آیریزین در مردان چاق کم تحرک

مقدمه: فعالیت ورزشی، به عنوان روشی برای پیشگیری و درمان بیماری های مزمنی همچون چاقی و دیابت، تغییراتی را در عضلات اسکلتی موجب می شود که تولید مایوکاین ها از آن جمله است. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه شدت های ورزش هوازی منظم بر تغییرات سطح سرمی مایوکاین وابسته به pgc1 alpha; و هم چنین، بررسی تغییرات پروفایل لیپیدی در مردان چاق کم تحرک بود. مواد و روش ها: در تحقیق حاضر، 39 داوطلب چاق با نمایه ی توده ی بدنی بیش از 27 کیلوگرم بر مترمربع در سه گروه ورزش هوازی با شدت 6050 درصد ضربان قلب بیشینه (شدت پایین)، گروه ورزش هوازی با شدت 70 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه (شدت بالا) و گروه شاهد قرار گرفتند. گروه های تمرینی، ورزش هوازی را به مدت 10 هفته و سه جلسه در هفته و به مدت 30 الی 45 دقیقه انجام می دادند. پس از ارزیابی های اولیه (آنتروپومتریکی، حداکثر اکسیژن مصرفی و نمونه گیری خونی)، 10 هفته ورزش هوازی انجام شد و 24 ساعت پس از آخرین جلسه ی ورزش، دوباره ارزیابی ها تکرار شدند. یافته ها: یافته ها بیانگر افزایش معنی دار میزان آیریزین در گروه ورزشی با شدت پایین (005/0=p) و افزایش 27 درصدی در گروه ورزش با شدت بالا بود که به لحاظ آماری معنی دار نبود (08/0=p). هم چنین، مقادیر hdl کلسترول افراد هر دو گروه ورزشی به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>p) که با کاهش معنی داری در نسبت ldl به hdl همراه بود (05/0>p). به علاوه، همبستگی معنی داری بین برخی از شاخص های لیپیدی و آنتروپومتریکی با مقادیر آیریزین وجود داشت (05/0>p). نتیجه گیری: هر دو مداخله ی ورزشی بر تغییرات میزان سطح آیریزین در گردش خون و بهبود پروفایل لیپیدی داوطلبین چاق اثر مطلوبی دارد. با این وجود، اثربخشی شدت پایین در این داوطلبان بهتر است. به علاوه، به نظر می رسد تمرین ورزشی بتواند از میزان مقاومت آیریزینی بکاهد.