پاسخ آدیپولین و مقاومت انسولینی به دو نوع تمرین ورزشی در رت‌های نر دیابتی نوع دو

مقدمه: آدیپولین (ctrp12)، آدیپوسایتوکاین ضد التهابی مترشحه از بافت چربی است که در بهبود حساسیت انسولینی نقش دارد. هدف از این مطالعه، پاسخ آدیپولین و شاخص مقاومت به انسولین (homair) به دو نوع تمرین ورزشی در رت های نر مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش ها: در این مطالعه، 24 سر رت نر دیابتی (القاء شده با رژیم غذایی پرچرب و تزریق استرپتوزوتوسین (stz)) به طور تصادفی به سه گروه تمرین تناوبی شدید (hiit)، تمرین تداومی کم شدت (lict) و شاهد تقسیم شدند. هر دو گروه تمرین، 5 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته به فعالیت روی نوارگردان پرداختند. 24 ساعت پس از پایان جلسه ی تمرین، نمونه ی خونی گرفته شد و سطوح آدیپولین، انسولین و گلوکز پلاسما اندازه گیری شد. از آزمون آنووا و آزمون تعقیبی توکی برای تحلیل داده ها استفاده شد. سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که سطوح آدیپولین پلاسما در گروه تمرین تداومی کم شدت نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری دارد (006/0=p). سطح گلوکز پلاسما نیز در هر دو گروه تمرین تداومی کم شدت و تناوبی شدید، نسبت به گروه شاهد، کاهش معنی داری داشت (به ترتیب 049/0=p و 007/0=p). هم چنین سطح انسولین پلاسما در هر دو گروه تمرین افزایش و شاخص مقاومت به انسولین کاهش یافت اما این تغییرات معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین ورزشی می تواند باعث افزایش آدیپولین پلاسمایی در رت های دیابتی نوع 2 شود. با این حال، این تغییرات تا حدودی به نوع تمرین ورزشی وابسته است.