بررسی تاثیر تمرین‌های هوازی و مکمل سازی نانوذرات سلنیوم بر سطوح سایتوکاین‌های بافت کبد در موش‌های مبتلا به سرطان پستان با رده سلولی 4t1

مقدمه: کبد به عنوان یکی از بافت های اصلی تاثیرپذیر از تغییرات ایمونولوژیک، از جمله فعالیت سایتوکاین ها، معرفی شده است. نشان داده شده است که استفاده از نانوذرات سلنیوم و فعالیت های ورزشی به صورت مجزا می توانند در کاهش حجم تومور و تقویت پاسخ های ایمونولوژی موثر باشند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر هم زمان تمرین های ورزشی هوازی تناوبی و مکمل سازی نانوذرات سلنیوم بر سطوح سایتوکاین های بافت کبد در موش های مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش ها: تعداد 64 سر موش بالب سی به 8 گروه مختلف پژوهشی تقسیم شدند. انجام تمرین تناوبی هوازی و مصرف خوراکی نانوذرات سلنیوم به مدت 6 هفته پیش و پس از القای سرطان در گروه های مربوطه اعمال شد. در پایان هفته ششم پس از القای تومور، میزان سایتوکاین های il-6، il-4، tnf-αو inf-γ در بافت کبد به روش الایزا اندازه گیری شد. یافته ها: کاهش معنی دار سایتوکاین های il-6، tnf-αو il-4 در بافت کبد در موش های سرطانی مشاهده شد (p<0/05). تمرین تناوبی هوازی باعث افزایش معنی دار در سایتوکاین های il-6 و tnf-αدر بافت کبد شده (p<0/05) و هم چنین، افزایش سایتوکاین اینترفرون گاما به دنبال استفاده از نانوذرات سلنیوم در بافت کبد مشاهده شد (p<0/05). هم چنین نتایج پژوهش نشان دهنده کاهش حجم تومور به دنبال تمرین های ورزشی و استفاده از نانوذرات سلنیوم است. نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر تغییرات سایتوکاین ها در بافت کبد هم زمان با کاهش حجم تومور است. این احتمال وجود دارد که استفاده از نانوذرات سلنیوم و تمرین های ورزشی از طریق تقویت پاسخ های سیستم ایمنی، به کاهش حجم تومور و تعدیل میزان سایتوکاین ها در کبد کمک کرده باشد.