مقایسه‌ی اثر تمرین هوازی با حجم متوسط و زیاد بر بیان ژن پروتئین غیر جفت کننده یک (ucp-1) در بافت چربی سفید زیرپوستی موش‌های صحرایی نژاد ویستار

مقدمه: هدف از این پژوهش، مقایسه ی اثر دو مدل تمرین هوازی با حجم متوسط و زیاد بر بیان ژن پروتئین غیر جفت کننده یک (ucp1) در بافت چربی سفید زیر پوستی بود. مواد و روش ها: 24 موش صحرایی نژاد ویستار به صورت تصادفی به سه گروه؛ 1) شاهد (تعداد: 8)، 2) تمرین هوازی با حجم متوسط (تعداد: 8) و 3) تمرین هوازی با حجم زیاد (تعداد: 8) تقسیم شدند. موش های گروه های تمرینی، به مدت هشت هفته، هفته ای پنج جلسه، تحت تمرین هوازی تداومی بر روی نوارگردان، تحت دو مُدل با حجم های متفاوت قرار گرفتند. برای اندازه گیری بیان نسبی ژنِ ucp1 در بافت چربی زیرپوستی از روش real time ndash;pcr استفاده شد. یافته ها: داده ها نشان دادند که بیان نسبی ژنِ ucp1 در گروه هوازی با حجم متوسط در قیاس با گروه شاهد از نظر آماری بیشتر بود (014/0(p=. با این حال، بیان نسبی ژنِ ucp1 در گروه هوازی با حجم زیاد در قیاس با گروه شاهد از نظر آماری بالاتر نبود (36/0(p=. هم چنین، بیان نسبی ژن ucp1 بین این دو مدل تمرین، اختلاف معنی داری نداشت (59/0(p=. نتیجه گیری: نتایج بیان گر این هستند که تمرین های هوازی با حجم متوسط، اثر بارزی در افزایش بیان ucp1 در بافت چربی سفید زیرپوستی دارند، در حالی که تمرین های هوازی با حجم زیاد چنین اثری ندارند. بنابراین، تصور می شود، افزایش زیاد در حجم تمرین هوازی، عامل مهمی در تقویت گرمازایی غیرلرزشی بافت چربی سفید محسوب نمی شود.