بررسی میزان تجارب زنان از یائسگی و عوامل موثر بر آن

مقدمه: کیفیت زندگی زنان در یائسگی علاوه بر تحولات جسمی و روانشناختی، تحت تاثیر نگرانی ها، احساسات و نگرش ها و میزان سازگاری است. هدف از این مطالعه، بررسی تجارب زنان از یائسگی و عوامل موثر بر آن بود. مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی روی 350 زن یائسه ی تحت پوشش 12مرکز بهداشتی شهری دانشگاه علوم پزشکی تبریز ایران در سال 1395 انجام گرفت. نمونه گیری به صورت خوشه ای دومرحله ای بود. داده ها از طریق مصاحبه و با استفاده از دو پرسش نامه محقق ساخته، شامل پرسش نامه ی مشخصات فردی و پرسش نامه ی روا و پایای »سنجش تجارب زنان در یائسگی «، جمع آوری شدند و با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون چندگانه خطی تحلیل شدند. یافته ها: نمره ی کسب شده از ابزار سنجش تجارب زنان در یائسگی 4/16 ±9/34 درصد (میانگین ±انحراف معیار) بود. در حیطه های تجارب زنان در یائسگی، به ترتیب نزولی، نمره ی تجارب شان از عوارض جسمانی 3/19 ±8/42 درصد، نگرش منفی 4/26 ±8/34 درصد، احساسات منفی 5/27 ±1/34 درصد، نگرانی ها 6/19 ±7/32 درصد، سازگاری 2/28 ±2/33 درصد و عوارض روان شناختی 3/24 ±5/29 درصد بود. تنها متغیر پیشگویی کننده بر نمره ی کل تجارب زنان در یائسگی، مدت زمان یائسگی بود. به ازای گذشت هر سال از یائسگی، در حدود 1 نمره از نمره ی کل کاهش می یافت. نتیجه گیری: تنها متغیر پیشگویی کننده بر نمره ی کل تجارب زنان در یائسگی، مدت زمان یائسگی است. سیاست ها و برنامه های ارتقای کیفیت زندگی زنان در یائسگی باید در جهت رفع عوارض جسمی، اصلاح نگرش ها و احساسات منفی، نگرانی ها و هم چنین رفع عوارض روانشناختی گام بردارد و به سازگاری در یائسگی کمک کند.