پیش‌بینی‌کننده‌های ترس از هیپوگلایسمی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با داروهای ضد دیابت خوراکی

مقدمه: هیپوگلایسمی نوعی اورژانس طبی است که موجب برهم زدن زندگی معمول فرد می‌شود. تجربه‌ی هیپوگلایسمی می‌تواند موجب افزایش ترس از عود شود. حتی رویدادهای خفیف یا متوسط ممکن است باعث نگرانی بیماران از تکرار هیپوگلایسمی شوند. مطالعات محدودی به تعیین پیش‌بینی‌کننده‌های ترس از هیپوگلایسمی در بیماران دیابتی پرداخته‌اند. مطالعـه‌ی حاضر با هدف تعیین پیش‌بینی‌کننده‌های ترس از هیپوگلایسمی در بیماران مبتلا به دیابت قندی نوع 2 انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه‌ی مقطعی روی 357 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان دارویی که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌ای سه بخشی، شامل اطلاعات فردی ـ اجتماعی، داده‌های بالینی و پرسش‌نامه ترس از هیپوگلایسمی جمع‌آوری شدند. تحلیل داده‌ها توسط نرم‌افزار آماری spss-16 و با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (مدل‌های تعمیم یافته‌ی خطی) با در نظر گرفتن سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 صورت گرفت. یافته ها: میانگین سنی بیمـــاران 54/11±11/54 ســـال و اکثـــریت (6/56%) زن بودند. میانگیــن نمـــره‌ی ترس از هیپوگلایسمی33/16±8/16بود. در تحلیل رگرسیونی، وضعیت اشتغال (048/0p < )، تعداد داروهای مصرفی (029/0p < )، دفعات بستری (001/0p < )، هیپرلیپیدمی (026/0p < )، هیپوگلایسمی (001/0p < )، و شدت هیپوگلایسمی (001/0p < ) با ترس از هیپوگلایسمی مرتبط بودند. نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های مطالعه‌ی حاضر تجربه‌ی هیپوگلایسمی و شدت آن یکی از قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده‌های ترس از هیپوگلایسمی هستند که می‌توان با تعدیل سایر پیش‌بینی‌کننده‌های شناسایی شده در مطالعه‌ی حاضر، از وقوع آن پیشگیری کرد و ترس ناشی از آن را کاهش داد.