مروری بر مدل رژیم پر چرب- استرپتوزوتوسین برای ایجاد دیابت نوع 2 در موش صحرایی

مقدمه: دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در جهان به شمار می رود. این بیماری عوارض زیادی دارد و کنترل آن بار مالی بزرگی را بر جامعه تحمیل می کند و نیاز است تا راه کارهای جدیدی برای درمان آن مورد بررسی قرار گیرند. دیابت نوع 2 شایع ترین نوع دیابت است که با مقاومت به انسولین و اختلال عملکرد سلول های بتا مشخص می شود. به علت دشواری مطالعات انسانی، مدل های حیوانی دیابت ابزار مناسبی برای تحقیقات هستند. جوندگان به علت دوره‌ی تولید مثل کوتاه و هزینه ی نگهداری مناسب، اولین انتخاب برای القای دیابت می باشند. مدل های حیوانی مختلفی برای القای دیابت نوع 2 وجود دارد. از بین آن ها، مدل هایی که علاوه بر تغییر عملکرد سلول های بتا، بتوانند مقاومت به انسولین نیز ایجاد کنند، مناسب تر هستند. در مدل دیابتی رژیم پرچرب- استرپتوزوتوسین به عنوان یک مدل دیابت نوع 2، رژیم غذایی پر چرب باعث القا مقاومت به انسولین و استرپتوزوتوسین باعث تخریب نسبی سلول های بتا می شود. مدل دیابتی رژیم پرچرب- استرپتوزوتوسین، مدل ارزان و مناسبی برای مطالعه ی دیابت نوع 2 است. در مجموع می توان گفت که مدل رژیم پرچرب- استرپتوزوتوسین، ویژگی های متابولیکی دیابت نوع 2 انسانی را دارد و می تواند در بررسی ترکیبات ضد دیابت مورد استفاده قرار گیرد.