مقایسهی آثار تمرینات استقامتی و ترکیب تمرین با مصرف مکمل سیر بر سطوح سرمی هموسیستیین و فعال‌کننده‌ی پلاسمینوژن بافتی زنان کم تحرک

مقدمه: در پژوهش حاضر به مقایسه‌ی آثار تمرین استقامتی و ترکیب تمرین با مصرف مکمل سیر بر سطوح سرمی هموسیستیین، فعالکننده پلاسمینوژن بافتی (tpa) و برخی شاخص‌های ترکیب بدنی هم‌چون وزن، نمایه‌ی توده‌ی بدن (bmi) و درصد چربی در زنان کمتحرک پرداختیم. مواد و روش‌ها: 27 نفر از زنان مراجعه‌کننده به مجموعه‌های ورزشی مناطق سه و چهار تهران (میانگین سنی 59/7±53/38 سال؛ میانگین وزنی 26/5±61/77 کیلوگرم) در این پژوهش شرکت کردند. آزمودنی‌ها به طور تصادفی به سه گروه فعالیت ورزشی استقامتی، فعالیت استقامتی همراه با مصرف مکمل سیر و گروه شاهد تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل 10 هفته فعالیت هوازی دویدن بر روی تردمیل، به تعداد 5 جلسه در هفته و با شدت ?0 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب بود. افراد گروه تمرین+ مکمل سیر نیز روزانه 2 عدد مکمل سیر (به شکل کپسول‌های 500 میلی‌گرمی از نوع nature made) دریافت کردند. در آغاز و 48 ساعت پس از تمرین، سطوح سرمی هموسیستیین و tpa آزمودنی‌ها مورد بررسی قرار گرفت. جهت بررسی اختلاف‌های درون گروهی از آزمون تی زوجی و جهت بررسی اختلاف‌های برون گروهی از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه استفاده شد. یافته‌ها: متغیر هموسیستیین در مرحله‌ی پس آزمون در گروه‌های تمرین ورزشی به همراه مکمل و تمرین کاهش معنی‌داری یافت (05/0p < ). اگرچه سایر متغیرها در گروه‌های تمرین ورزشی به همراه مکمل و تمرین کاهش یافتند، اما این تغییرات از لحاظ آماری معنی‌دار نبودند (05/0p > ). نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، انجام 10 هفته تمرینات استقامتی و مصرف مکمل سیر می‌تواند از طریق کاهش سطح سرمی هموسیستیین، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی را در زنان کم‌تحرک کاهش دهد.