تجارب زیسته‌ی خود مدیریتی در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک: یک مطالعه پدیدار شناسی

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه، بررسی معنای خود مدیریتی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، معنای خودمدیریتی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک، با استفاده از رویکرد پدیدار شناسی هرمنوتیک (hermeneutic) شش مرحله‌ای ـ وان مانن (van mannen) مورد پژوهش قرار گرفت. در این پژوهش، 8 نفر از نوجوانان 18-13 سالهِی مبتلا به دیابت نوع یک که حداقل یک سال از تشخیص بیماری آن ها گذشته بود، مشارکت داشتند. داده‌ها با مصاحبه‌های نیمه ساختاریافته جمع‌آوری شد. پس از هر مصاحبه، داده‌ها پیاده شدند و به همراه اعضای تیم پژوهش مورد تحلیل قرار گرفتند. هر مصاحبه راهنمایی برای مصاحبه‌ی بعدی بود و سوالات مصاحبه بر اساس داده‌های مصاحبه قبلی مورد تجدید نظر قرار می‌گرفتند. یادداشت در عرصه نیز از دیگر ابزارهای گردآوری داده‌ها بود. یافته‌ها: میانگین سنی نوجوانان 7/3±25/16 سال، میانگین مدت ابتلای نوجوانان به دیابت 3 سال و 10 ماه و میانگین مدت مصاحبه در این مطالعه 35 دقیقه و 27 ثانیه بود. از نتایج این مطالعه، 7 درون مایه استخراج شد. این درون مایه‌ها شامل تعامل مولد، رسیدن به خودکارآمدی، دستیابی به خودتنظیمی، تسلط بر مشکلات، پیش به سوی آینده دلخواه، دیابت جزیی از زندگی و حفظ غرور در نوجوانان بود. یکی از دستاوردهای مهم این مطالعه، درون مایه حفظ ظاهر در نوجوانان بود که در سایر مطالعات مشابه مشاهده نشده بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان دادند که نوجوانان ایرانی تمایل زیادی به مشارکت در امر مراقبت از خود و درمان دارند. نوجوانان مبتلا، مفهوم خودمدیریتی را دوستی و همراهی با دیابت تفسیر کردند.