تاثیر مصرف ال کارنیتین و ده هفته تمرین هوازی منتخب روی سطوح سرمی crp در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه: عوارض قلبی و عروقی علت اصلی ناتوانی و مرگ و میر در مبتلایان به دیابت شیرین قلمداد می شوند. نقش غلظت سرمی بالای نشانگرهای التهابی به ویژه پروتیین واکنش دهنده ی c (crp) در پیش بینی و پاتوژنز عوارض قلبی و عروقی دیابت نوع 1 اثبات شده است. هدف مطالعه ی حاضر بررسی اثر ده هفته مکمل یاری با ال کارنیتین و تمرین هوازی بر سطوح سرمی crp در مو ش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر از نژاد ویستار (به تعداد 36 سر) در محدوده‌ی وزنی 10±230 گرم، به طور تصادفی به 6 گروه (هر گروه شامل 6 سر) شامل گروه سالم، دیابتی پیش آزمون، دیابتی شاهد، دیابتی تمرین هوازی، دیابتی مکمل خوراکی ال کارنیتین، و دیابتی ورزش هوازی+مکمل خوراکی ال کارنیتین تقسیم شدند. القای دیابت در گروه‌های دیابتی توسط استرپتوزوسین انجام شد. در پایان مداخلات، نمونه های خونی برای تعیین سطوح سرمی crp جمع-آوری شدند. داده ها با آزمون آنالیز واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی با استفاده از نرم افزار spss نسخه 20 تحلیل شدند؛ مقادیر p کوچکتر از 05/0 (05/0 > p) معنی دار در نظر گرفته شد. یافته-ها: مکمل یاری با ال کارنیتین در گروه دیابتی مکمل، کاهش معنی داری در سطوح سرمی crp در مقایسه با گروه شاهد ایجاد نکرد (078/0p=)، ولی شیب افزایش آن را کاهش داد. هم‌چنین کاهش معنی دار crp سرمی در گروه تمرین (00021/0p=) و گروه تمرین + مکمل یاری (0001/0p < ) مشاهده شد، ولیکن درصد تغییرات crp در گروه تمرین+مکمل یاری بیشتر بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضرنشان می-دهد که تمرین هوازی می تواند سطوح سرمی crp را در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین کاهش دهد، و استفاده از مکمل یاری با ال کارنیتین در کنار آن می تواند منجر به اثرات سودمند بیشتری شود.