تاثیر تعاملی محدودیت کالری و ورزش هوازی بلندمدت بر سطوح سرمی و بافتی آدیپونکتین در موش‌های صحرایی نر چاق

مقدمه: هدف از مطالعهی حاضر، بررسی تاثیر تعاملی محدودیت کالری و ورزش هوازی بر سطوح ایزومرهای آدیپونکتین در سرم و بافت های چربی حفره‌ی شکمی موش‌های نر چاق بود. مواد و روش-ها: در این مطالعه، آماری از 48 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. نمونه برداری خون و بافت چربی در هفته های اول، 18 و 28 صورت گرفت. پس از نمونه برداری پایه که در آن (8 سر کشته شدند)، 40 سر موش باقی مانده به طور تصادفی به گروه های شاهد و رژیم غذایی پرچرب تقسیم شدند. گروه پرچرب به مدت 18 هفته تحت رژیم پرچرب قرار گرفت و سپس به زیرگروه های تعادل منفی انرژی و رژیم پرچرب تقسیم شد. موش‌های گروه تعادل منفی انرژی به مدت 10 هفته، به صورت متناوب تحت ورزش هوازی (دویدن) با شدت vo2max75-70 درصد و 25 درصد محدودیت کالری قرار گرفتند. یافته ها: رژیم غذایی پرچرب نسبت به غذای استاندارد در هفته 18 و 28 سبب افزایش وزن و کاهش آدیپونکتین در بافت‌های چربی صفاقی ـ خلفی شد (05/0 > p). تعادل منفی انرژی در مقایسه با غذای چرب در موش های صحرایی چاق سبب کنترل وزن به همراه افزایش معنی دار سطوح سرمی آدیپونکتین تام و آدیپونکتین با وزن مولکولی بالا و آدیپونکتین بافت های چربی شکمی و احشایی گردید (05/0 > p). هم‌چنین شاخص مقاومت به انسولین هم‌سو با سطوح سرمی انسولین، گلوکز و تری-گلیسیرید در گروه تعادل منفی انرژی در مقایسه با غذای پرچرب کاهش یافت (05/0 > p). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که روش ترکیبی ورزش هوازی و محدودیت کالری حتی در زمان مصرف غذای پرچرب می تواند سطوح آدیپونکتین در سرم و بافت های چربی حفره‌ی صفاقی ـ خلفی را در موش های چاق افزایش دهد و هم‌سو با آن موجب بهبود نمای لیپیدی و متابولیکی شود.