اثربخشی آموزش تنظیم هیجان در بهبود راهبردهای تنظیم هیجان و کنترل قند خون مبتلایان به دیابت نوع دو

مقدمه: دیابت یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مزمنی است که عوامل روان‌شناختی از جمله هیجان‌های منفی نقش مهمی در اداره و کنترل آن ایفا می‌کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان در بهبود راهبردهای تنظیم هیجان و کنترل قند خون مبتلایان به بیماری دیابت نوع دو بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با به کارگیری پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون بود. جامعه آماری شامل 40 نفر از بیماران قابل دسترس مبتلا به دیابت نوع دو بود که از مرکز خیریه ثامن‌الایمه که به طور تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند (هر گروه 20 نفر). بیماران در هر گروه، پیش از شروع و در پایان پژوهش، پرسش‌نامه‌های اطلاعات جمعیت‌شناختی و پرسش‌نامه نظم‌جویی شناختی هیجانی گارنفسکی (2001 (cerq را تکمیل کردند. هم‌چنین هموگلوبین گلیکوزیله (a1c) هر دو گروه اندازه‌گیری شد. هشت جلسه 90 دقیقه‌ای درمان گروهی آموزش تنظیم هیجان به مدت هشت هفته انجام شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 18spss به روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته‌ها: تحلیل یافته‌ها نشان داد که در مرحله پس آزمون، نمره‌های گروه مداخله در مولفه‌های راهبردهای تنظیم هیجان و کنترل سطح سرمی قند خون نسبت به گروه شاهد به طور معنی‌داری بهبود یافته بود. (05/0 > p). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، آموزش تنظیم هیجان، می‌تواند روش کارآمدی در بهبود مشکلات تنظیم هیجان و کنترل سطح سرمی قند خون مبتلایان به بیماری دیابت نوع دو باشد.