اثر فعالیت ورزشی تناوبی شدید و پیلاتس بر سطح آیریزین سرمی و مقاومت انسولینی زنان دارای اضافه وزن

مقدمه: تغییر فنوتیپ بافت چربی بر اثر تمرین تیوری جدیدی است که به تازگی مطرح گردیده، با این وجود شناسایی سازوکار سلولی ـ مولکولی آن در حال بررسی است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر فعالیت ورزشی تناوبی شدید و پیلاتس بر سطح آیریزین سرمی و مقاومت انسولینی زنان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع بررسی نیمه تجربی با طرح پیش ـ پس آزمون بود. آزمودنی های بررسی را 21 زن دارای اضافه وزن (میانگین سنی 55/29 سال) تشکیل می‎دادند. پس از انتخاب، آزمون بیشینه‌ی اکسیژن مصرفی انجام گرفت و آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه تمرین تناوبی شدید (12 تن) و پیلاتس (9 تن) تقسیم شدند. آزمودنی‏های گروه اول یک وهله ی 30 ثانیه‌ای شامل 15 ثانیه دویدن با 120% بیشینه سرعت هوازی و 15 ثانیه استراحت انجام ‎دادند. گروه دوم تنها یک جلسه تمرین پیلاتس را انجام داد. پس از گرفتن نمونه‌ی خونی دوم، تجزیه و تحلیل آماری در سطح 05/0 > p انجام شد. یافته‏ها: سطح آیریزین در هر دو گروه پس از یک جلسه فعالیت ورزشی افزایش یافته بود که این افزایش در گروه تمرین تناوبی شدید معنی‌دار بود (3/2=11t و 039/0=p). بلافاصله پس از فعالیت ورزشی مقاومت انسولینی در گروه تمرین تناوبی شدید کاهش، و در گروه تمرین پیلاتس افزایش یافته بود که به لحاظ آماری معنی‌دار نبود (05/0 < p). نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر افزایش سطح آیریزین در زنان دارای اضافه وزن بود. با این حال، یافته‌ها حاکی از عدم تغییر در مقاومت انسولینی بود.