اثر 6 هفته تمرین استقامتی بر سطح اینترلوکین10 در بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: تمرین‌های ورزشی می توانند از راه تنظیم و تعدیل تعادل سیتوکینی در ریزمحیط تومور نقش حمایتی را در سرطان پستان ایفا نمایند. اینترلوکین 10 سیتوکینی ضد التهابی و ضد رگ زایی تومور است که نقش مهمی در روند بازداری رشد تومور دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین‌های استقامتی بر میزان il-10 بافتی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش ها: 20 سر موش بالب سی ماده (6 تا 8 هفته ای با میانگین وزنی 2±14 گرم) خریداری و به شکل تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت 6 هفته تمرین‌های استقامتی (پنج جلسه در هفته، 25 دقیقه، 50% تا 65% بیشینه اکسیژن مصرفی) را پس از آشناسازی موش ها با محیط ورزشی و تزریق یک میلیون سلول سرطانی mc4-l2 انجام دادند. هر هفته یک بار طول و عرض تومور توسط کولیس دیجیتالی اندازه گیری شد. در پایان بافت تومور موش ها برداشته شد و به سرعت منجمد، و در دمای70- درجه‌ی سلسیوس نگه‌داری گردید. نمونه تومور هموژنیزه شد و سپس با روش الایزا میزان سیتوکین il-10در نمونه ها بررسی گردید. از آزمون تی مستقل به منظور مقایسه‌ی داده های مربوط به دو گروه کنترل و تجربی استفاده گردید. یافته ها: یافته‌ها نشان داد مقدار il-10 در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنی‌داری افزایش یافت (05/0p > ). هم‌چنین، کاهش حجم تومور در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: il-10 سیتوکینی ضد رگ زا است. افزایش سطح این سیتوکین همسو با کاهش حجم تومور بود. بنابراین تمرین استقامتی به احتمال زیاد از راه تعدیل سطح این سیتوکین می-تواند موجب کاهش رشد تومور گردد. با توجه به یافته‌های پژوهش حاضر می توان نتیجه‌گیری نمود تمرین‌های استقامتی نقش موثری در بازداری از رشد تومور در سرطان های وابسته به استروژن دارد.