تعیین و مقایسه‌‌ی سن یایسگی برآورد شده بر حسب سطح سرمی هورمون آنتی‌مولرین در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک و زنان غیر مبتلا

مقدمه: یایسگی عبارت است از 12 ماه آمنوره‌ی پایدار در غیاب هرگونه بیماری. در حال حاضر آزمون مشخصی برای پیشگویی سن یایسگی وجود نداشته و بررسی‌های ذخیره‌ی تخمدانی به طور عمده با بهره‌گیری از شاخص‌های سونوگرافی و هورمونی انجام می‌پذیرد. مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین و مقایسه‌ی سن یایسگی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (pcos) و زنان غیر مبتلا بر‌حسب میزان هورمون آنتی‌مولرین (amh) انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه‌ی اپیدمیولوژی مورد ـ شاهدی بود که از میان 1019 زن 40-20 ساله، 208 زن مبتلا به pcosبه عنوان گروه مورد و 811 زن سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. داده‌ها از طریق تکمیل پرسش‌نامه، معاینه‌ی بالینی و اندازه‌گیری‌های آزمایشگاهی جمع‌آوری شدند. پس از همسان‌سازی سن و نمایه‌ی توده‌ی بدن (bmi)، مقادیر amh در ارتباط با سن در نمودار ترکیبی ترسیم گردید. به منظور تحلیل آماری از نرم‌افزار spss نسخه‌ی 21 استفاده شد. یافته‌ها: میانگین سن و bmi نمونه‌ها به ترتیب 75/29 و 1/27 در گروه مورد و 62/31 سال و وزن به کیلوگرم تقسیم بر مجذور قد به متر 1/26 در گروه شاهد بود. یافته‌های پژوهش حاضر نشانگر آن است که سطح amh در مبتلایان به pcosبه طور معنی‌داری بالاتر از زنان سالم بود (0001/0p < ). سن تخمینی یایسگی در زنان سالم و مبتلا به ترتیب 49 سال و 51 سال به دست آمد. نتیجه‌گیری: سن یایسگی در زنان مبتلا به طور متوسط دو سال بیشتر از زنان غیرمبتلا گزارش شد، درصورتی‌که طول دوره‌ی باروری در این بیماران بالاتر از زنان سالم باشد، می‌توان از این بازه‌ی زمانی به منظور بالا بردن شانس باروری در این افراد بهره جست.