اثر یک دوره تمرین استقامتی بر سطح IL-8 سرم و حجم تومور در موش های حامل تومور پستان

مقدمه: تمرین‌ ورزشی اثر پیشگیرانه و کمک درمانی بر سرطان پستان دارد. هدف پژوهش حاضر مطالعه‌ی اثر تمرین استقامتی بر غلظت il-8 سرم و حجم تومور موش های حامل تومور پستان بود. مواد و روش ها: 40 موش بالب سی ماده به شکل تصادفی در چهار گروه ورزش ـ تومور ـ ورزش (ete)، ورزش ـ تومور ـ استراحت (etr)، استراحت ـ تومور ـ ورزش (rte) و استراحت ـ تومور ـ استراحت (rtr)، قرار گرفتند. برای توموری کردن موش ها از رده‌ی سلولی mc4-l2 استفاده شد. تمرین استقامتی پیش از ایجاد تومور به مدت 8 هفته اجرا شد. در دو هفته‌ی اول، شدت 50 درصد vo2max بود که در هفته‌ی هشتم به 75 درصد vo2max رسید. پس از ایجاد تومور تمرین استقامتی با شدت 50 - 65 درصد vo2max و به مدت 6 هفته اجرا شد. میزان il-8 سرم با روش الایزا اندازه گیری شد. یافته ها: اختلاف معنی داری بین میانگین il-8 سرم و حجم تومور بین گروه های پژوهش وجود داشت (0001/0p=). اختلاف معنی داری بین گروه هایی که تمرین استقامتی انجام می دادند (ete,rte) و گروه های دیگر (etr,rtr) دیده شد. همبستگی معنی‌داری بین سطح il-8 سرمی با حجم تومور بین گروه های پژوهش دیده شد (05/0 < p). نتیجه گیری: تمرین استقامتی با شدت متوسط موجب کاهش حجم تومور می شود. il-8 در رگ زایی و رشد تومور نقش دارد و کاهش سطح سرمی il-8 می تواند از دلایل کاهش حجم تومور باشد. به علت کاهش غلظت il-8 سرمی در گروه هایی که پس از سرطانی شدن تمرین می کردند، می توان گفت تمرین‌های استقامتی علاوه بر نقش پیشگیرانه، دارای نقش کمک درمانی در سرطان‌های وابسته به گیرنده‌ی استروژن هستند.