مروری بر مدل های کم‌کاری تیروییدی در موش صحرایی: مقایسه‌ی عملکرد تیرویید در موش صحرایی و انسان

مقدمه: پژوهش‌گران به طور کلی نمی توانند از انسان به عنوان مدل برای بررسی بیماری ها استفاده نمایند، زیرا این امر موجب به خطر انداختن سلامت انسان می شود و نیز کنترل شرایط بررسی در مطالعات انسانی غیر ممکن است. حیوانات از نظر بیولوژی، فیزیولوژی، آناتومی، بیوشیمی، فارماکولوژی و ژنتیک بسیار شبیه به انسان هستند. با توجه به این که سیستم های عملکردی بعضی از حیوانات شبیه انسان و نیز قابل دستکاری هستند، بنابراین مدل های مناسبی برای انجام پژوهش‌ها می باشند و بسیاری از دانسته های کنونی حاضر در مورد علوم پزشکی از پژوهش‌های اولیه روی مدل های حیوانی به دست آمده است. در میان حیوانات موش صحرایی جز پرکاربردترین آن‌ها برای ایجاد مدل های مختلف می باشند که داری عمر کوتاه بوده و تولید نسل های زیاد از آن در دوره‌ی کوتاه و مطالعه روی تمام مراحل زندگی آن امکان پذیر است. در میان سیستم های فیزیولوژیک بدن، غده‌ی تیرویید دارای نقش مرکزی در تکامل انسان بوده و برای عملکرد طبیعی تمام بافت ها در تمام عمر مورد نیاز است. مدل های کم‌کاری تیروییدی موش صحرایی به علت شیوع بالای این بیماری در انسان بسیار مهم بوده و توسط روش های مختلف شامل برداشت تیرویید، استفاده از داروهای ضدتیروییدی و تغییرات ژنتیکی به وجود می آیند. هدف پژوهش حاضر بررسی ویژگی های غده‌ی تیرویید موش صحرایی و مقایسه ی آن با انسان و مرور انواع مدل هایی بود که برای ایجاد کم‌کاری تیرویید به کار می روند. نتیجه‌گیری: روش‌های دارویی برای ایجاد کم‌کاری تیرویید در موش صحرایی ارزان و در دسترس بوده و به سادگی قابل استفاده می‌باشد، ولی ممکن است عملکرد قسمت‌های دیگر بدن را نیز تحت تاثیر قرار دهد.