مروری بر مدل های پرکاری تیروییدی در موش و موش صحرایی

مقدمه: از آنجا که پژوهش‌گران قادر نیستند از انسان به عنوان مدل تحقیقاتی برای پژوهش روی بیماری های مختلف استفاده نمایند، به علت تشابه سیستم های عملکردی برخی از حیوانات مانند موش و موش صحرایی با انسان، این حیوانات مدل های خوبی برای بررسی‌های علمی می باشند. غده‌ی تیرویید نقش محوری در تکامل و رشد تمام بافت-ها و اندام ها دارد که می تواند دستخوش تغییراتی مانند پرکاری گردد. ایجاد مدل های پرکاری تیروییدی به علت اهمیت فوق العاده‌ی این بیماری در انسان بسیار مهم می باشد. هدف پژوهش حاضر، مرور انواع مدل های بیماری پرکاری تیروییدی در موش و موش صحرایی بود. مواد و روش ها: برای انجام پژوهش حاضر مقاله‌های مرتبط موجود در نمایه pubmed از سال 1975 تا 2014 مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: ایجاد مدل های پرکاری تیروییدی به روش های مختلف مانند استفاده از داروهای تیروییدی (t3 و t4) به صورت تزریقی، خوراکی و رژیم غذایی با دوزهای دارویی متفاوت، و نیز تغییرات ژنتیکی مختلف روی موش ها مانند استفاده از موش های تراریخته به وجود می آیند. نتیجه‌گیری: مطالعه‌ی مدل های حیوانی پرکاری تیروییدی می توانند در راستای درمان و شناخت بیشتر سازوکارهای مولکولی بیماری به کار روند. از میان روش های القای پرکاری تیروییدی استفاده از روش های القای دارویی به علت با صرفه بودن، کم هزینه بودن و در دسترس بودن بیشتر از روش های القای ژنتیکی می باشند.