شیوع آدنوویروس 36 انسانی و ارتباط آن با چاقی و فاکتورهای لیپیدی در جمعیت قند و لیپید تهران

مقدمه: امروزه چاقی یکی از مشکلات مهم بشری به شمار می رود و تداوم آن در بروز بیماری های قلبی ـ عروقی و دیابت موثر است، اما ایده‌ی وجود منشای ویروسی برای آن در مقایسه با دلایل ژنتیکی و سایر عوامل محیطی کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. بنابراین، هدف مطالعه‌ی حاضر بررسی میزان شیوع adv36 و ارتباط آن با فاکتورهای چاقی و لیپیدهای سرمی در جمعیت قند و لیپید تهران بود. مواد و روش ها: در مطالعه‌ی مقطعی حاضر، 348 نفر به صورت تصادفی از میان آزمودنی‌های مطالعه‌ی قند و لیپید تهران (tlgs) انتخاب شدند. سپس هر یک از متغیرهای تن‌سنجی، بیوشیمیایی و فشار خون برای آن ها اندازه‌گیری شد. آنتی بادی ضد adv36 با روش elisa اندازه‌گیری گردید. یافته‌ها: شیوع آنتی‌بادی مثبت adv36 در کل جمعیت 8/61% (215 نفر) بود. شیوع ویروس یاد شده در افراد دارای اضافه وزن و چاق از افراد با وزن طبیعی کمتر بود (به ترتیب 3/57 و 6/68%). در کودکان و نوجوانانی که آنتی adv36 مثبت بودند، میانگین قد، وزن، اندازه دور کمر، کلسترول تام، کلسترول-ldl، تری گلیسرید، فشار خون دیاستولی و سیستولی بیشتر، و سطح کلسترولhdl- کمتری اندازه‌گیری گردید. هم‌چنین، در افراد بزرگسال با آنتی‌بادی مثبت adv36، میانگین قد، وزن و تری‌گلیسرید بالاتر و سطح کلسترول hdl-کمتر نشان داده شد. نتیجه‌گیری: در جمعیت تهرانی، با وجود شیوع بالای آنتی adv36، ارتباط معنی‌داری بین آن و نمایه‌ی توده ی بدن مشاهده نگردید، ولی حضور این ویروس با اختلالات لیپیدی همراه بود. بنابراین، روش های خنثی سازی تاییدی برای ادامه این پژوهش توصیه می‌گردد.