تغییرات تیـرویید در حاملگی

مقدمه: در زمان بارداری در تنظیم عملکرد تیرویید زنان سالم تغییرات عمده‌ای مشاهده می‌گردد. افزایش استروژن‌ها سبب افزایش tbg و t4 کل شده و افزایش hcg سبب تحریک غده‌ی تیرویید و کاهش غلظت tsh می‌گــردد. سوخت و ساز تیروکسین تسریع شده و دفع ید ادراری افزایش می‌یابد. در مناطق با کمبود ید، بیشتر کاهش تیروکسین خون و گواتر در زمان حاملگی دیده می‌شود. شیوع اختلال‌های بارز در عملکرد تیرویید در بارداری 2 تا 3% بوده، ولی کم‌کاری تحت بالینی حدود 10% است. پرکاری تیرویید در سه ماه اول بارداری تشدید می‌گردد. سپس در طی سه ماه دوم و سوم بهبودی نسبی یافته و دوباره‌ بعد از زایمان تشدید می‌یابد. پرکاری تیرویید نوزاد و جنین می‌تواند در اثر عبور آنتی‌بادی‌های تحریکی گیرنده‌ی tsh مادری از جفت سبب تاکی‌کاردی، تسریع رشد استخوانی و تاخیر رشد داخل رحمی جنین گردد. عدم توجه به اختلال‌های تیرویید در زمان حاملگی سبب ضایعات جبران‌ناپذیری در پیامدهای حاملگی و نیز رشد جسمی و ذهنی جنین و نوزادان می‌گردد. بنابراین تشخیص، ارزیابی و مراقبت صحیح فعالیت تیرویید و بیماری‌های آن در زمان بارداری از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.