رابطه‌ی بین غلظت Icam-1 پلاسما با شاخص های آمادگی قلبی ـ تنفسی و شاخص‌های تن‌سنجی در آزمودنی های میانسال

مقدمه: مولکول چسبان درون سلولی نوع 1 (icam-1) یکی از مهم ترین فاکتورهای جدید در پیش بینی بیماری های قلبی ـ عروقی می‌باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین icam-1 پلاسما با شاخص های آمادگی قلبی ـ تنفسی و تن‌سنجی به عنوان روش های غیرتهاجمی بود. مواد و روش ها: از میان تمام مردان و زنان غیریایسه‌ی دانشگاه، 127 آزمودنی (72 مرد- 55 زن)، سالم و غیرسیگاری با میانگین های سنی 75/5±62/36 سال، vo2max72/6±32/27 میلی لیتر بر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه و نمایه‌ی توده‌ی بدن 59/3±68/25 کیلوگرم بر مترمربع به وسیله‌ی پرسش نامه‌ی پزشکی انتخاب شدند. نمونه های خونی برای اندازه گیری icam-1 در حالت ناشتا جمع آوری گردید. سپس ارزیابی vo2max با دستگاه گاز آنالیزور روی نوارگردان و اندازه گیری فاکتورهای تن‌سنجی (bmi، whr و pbf) در هر یک از آزمودنی ها در آزمایشگاه انجام گردید. در زنان برای کنترل دوره‌ی عادت ماهیانه، خون‌گیری در فاز فولیکولار (روز 3 تا 8 از شروع قاعدگی) و آزمون دویدن روی نوارگردان در فاز لوتیال (روز 6 تا 9 از شروع این فاز) انجام شد. داده ها به وسیله‌ی آزمون آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته‌ها نشان داد بین icam-1 با vo2max، نمایه‌ی توده‌ی بدن، و درصد چربی بدن ارتباط معنی داری وجود ندارد (05/0 < p). در حالی که ارتباط معنی دار مثبتی بین whr با icam-1 مشاهده شد (01/0=p). هم‌چنین vo2max به واسطه ی ارتباط زیادی که با whr نشان داد (00/0=p)، توانست همراه با whr در ایجاد مدل در پیشگویی غلظت icam-1 شرکت نماید. نتیجه گیری: بنابراین، با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که بافت چربی احشایی نسبت به دیگر شاخص ها، عامل موثرتری بر بیان مقادیرicam-1 سرمی می‌باشد.