اثر کم‌کاری تیروییدی جنینی بر سطح سرمی و بافتی متابولیت های اکسید نیتریک در زاده های بالغ موش های صحرایی نر

مقدمه: در بررسی‌های مختلف در کم کاری تیروییدی کاهش سنتز اکسید نیتریک (no) گزارش شده است. مصرف نیترات با افزایش متابولیت های no یعنی نیترات و نیتریت (nox) در سرم همراه می باشد. هدف پژوهش حاضر، بررسی سطح nox در سرم و بافت های قلب، آیورت و ریه در زاده های موش های صحرایی مبتلا به کم‌کاری تیرویید جنینی بود. مواد و روش ها: کم‌کاری تیرویید در موش های ماده با استفاده از پروپیل تیواوراسیل در آب آشامیدنی (از ابتدا تا انتهای حاملگی) القا گردید. زاده های نر گروه کم‌کار تیرویید و کنترل، تا زمان بلوغ نگه‌داری و به 4 گروه تقسیم شدند: گروه های کنترل و کم‌کاری تیرویید با تزریق نیترات سدیم (1? میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن) و گروه های کنترل و کم‌کاری تیرویید بدون تزریق. غلظت nox نمونه های سرم و بافت آن‌ها با روش گریس بررسی گردید. یافته ها: nox در سرم یک ساعت بعد از تزریق نیترات در هر دو گروه به بیشینه میزان خود رسید. بعد از ساعت اول nox سرمی در هر دو گروه کاهش یافت و شیب این کاهش در گروه کم‌کاری تیرویید جنینی بیشتر بود. در قلب و آیورت، غلظت nox در گروه کم‌کاری تیرویید جنینی به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود. به دنبال تزریق نیترات، در گروه کنترل غلظت nox تنها در قلب و ریه افزایش یافت، ولی در گروه کم‌کاری تیرویید جنینی در هر سه بافت افزایش مشاهده شد. نتیجه گیری: متابولیسم nox در موش های بالغ با کم کاری تیروییدی جنینی با گروه کنترل متفاوت می‌باشد و هورمون های تیروییدی در متابولیسم nox نقش اساسی دارند که خود را در زمان بلوغ نشان می دهد.