ارتباط آمادگی قلبی ـ عروقی و سطح فعالیت بدنی با چاقی و بررسی الگوی تغییرات آن‌ها در پسران 16-12 سال

مقدمه: هدف پژوهش حاضر ارتباط آمادگی قلبی ـ عروقی و سطح فعالیت بدنی با چاقی و بررسی الگوی تغییر آن‌ها در پسران 16-12 سال بود. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ی مقطعی حاضر روی 275 نوجوان پسر 16-12 ساله شهر بردسکن انجام گرفت که با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. وضعیت لاغری، اضافه وزن و چاقی بر اساس نمایه‌ی توده‌ی بدن برای سن و جنس در مقایسه با صدک‌های استاندارد مرکز کنترل بیماری‌های آمریکا (cdc 2000) ارزیابی گردید. فعالیت بدنی با استفاده از پرسش‌نامه‌ی فعالیت بدنی نوجوانان (paq-c) بررسی شد. آمادگی قلبی ـ عروقی ((vo2max با استفاده از آزمون 20 متر شاتل ران اندازه‌گیری گردید. یافته‌ها: شیوع لاغری، اضافه وزن و چاقی در بین آزمودنی‌ها به ترتیب 6/3، 5/10 و 7/4% بود. بین سطح فعالیت بدنی و آمادگی قلبی ـ عروقی ارتباط مستقیم معنی‌داری وجود دارد (05/0 > p). میزان آمادگی قلبی ـ عروقی و سطح فعالیت بدنی با افزایش سن کاهش معنی‌داری یافت. آمادگی قلبی ـ عروقی در گروه اضافه وزن ـ چاق نسبت به گروه لاغر و با وزن طبیعی به طور معنی‌داری کمتر بود. بین سطح فعالیت بدنی در گروه‌های لاغر، طبیعی، اضافه وزن و چاق تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. بین سطح فعالیت بدنی و آمادگی قلبی ـ عروقی با bmi ارتباط معکوس معنی‌داری مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: با توجه به کاهش آمادگی قلبی ـ عروقی و سطح فعالیت بدنی در پسران دچار اضافه وزن و چاق، توصیه می‌شود برنامه‌هایی در راستای افزایش سطح فعالیت بدنی (تمرین‌های استقامتی) کنترل رژیم غذایی، کنترل وزن و جلوگیری از افزایش شیوع اضافه وزن و چاقی طراحی گردد.