اثر مصرف لسیتین در دوران بارداری و شیردهی بر اضطراب و فعالیت حرکتی در زاده‌های نر و ماده یک ماهه

مقدمه: با توجه به نقش سیستم کولینرژیک در رفتارهای اضطرابی و اهمیت تغذیه در دوران بارداری و شیردهی بر عملکرد سیستم عصبی فرزندان، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر لسیتین در دوران بارداری و شیردهی مادران بر رفتارهای اضطرابی و فعالیت حرکتی زاده‌های نر و ماده بود. مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی ماده با میانگین وزنی 168 گرم، پس از جفت گیری و در زمان بارداری (22 روز) تا سن 21 روزگی زاده‌ها توسط مقادیر مختلف لسیتین و یا حامل آن گاواژ گردیدند. گروه ها به ترتیب شامل: شاهد 1 (بدون دریافت هرگونه دارو)، شاهد 2 (دریافت کننده‌ی حامل) و دو گروه دریافت‌کننده‌ی لسیتین (120 میلی‌گرم/کیلوگرم و 240 میلی‌گرم/کیلوگرم) بودند. زاده ها پس از تفکیک جنسی در 30 روزگی توسط دستگاه ماز بعلاوه‌ای شکل مرتفع مورد سنجش رفتارهای اضطرابی قرار گرفتند. تعداد موش‌های صحرایی در هر گروه برای هر دو جنس 6 عدد بود. یافته‌ها: در شاخص های اضطراب و فعالیت حرکتی زاده ها در هر دو جنس نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نرهای دریافت‌کننده‌ی لسیتین 120 و 240 میلی‌گرم/کیلوگرم افزایش معنی‌داری را (به ترتیب با 05/0 > p و 01/0 > p) در درصد زمان حضور در بازوهای باز دستگاه سنجش، نسبت به ماده ها نشان دادند. تفاوت معنی‌دار در فعالیت حرکتی بین دو جنس نر و ماده دریافت‌کننده‌ی لسیتین 240 میلی‌گرم/کیلوگرم (001/0 > p) مشاهده شد. نتیجه‌گیری: مصرف لسیتین در دوران بارداری و شیردهی مادران اثری بر رفتارهای اضطرابی و فعالیت حرکتی زاده‌ها ندارد، اما جنسیت می‌تواند سبب بروز اثرات متفاوتی از این ترکیب در بدن حیوان گردد.