مقایسه‌ی میزان آنزیم ادراری ان-استیل-بتا-دی-گلوکزآمینیداز در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و افراد غیر دیابتی

مقدمه: امروزه طی آزمایشات کلینیکی اختلالات کلیه، ارزیابی آنزیم‌های ادراری مورد توجه قرار گرفته است. یکی از این آنزیم‌ها، آنزیم ان استیل بتا دی گلوکز آمینیداز (nag) می‌باشد که بیشترین غلظت آن در توبول‌های پروگزیمال کلیه وجود دارد و به دنبال آسیب‌های مختلف کلیوی فعالیت این آنزیم در ادرار افزایش می‌یابد. هدف از این بررسی، مقایسه‌ی دفع این آنزیم و آلبومین، در بیماران دیابتی نوع 2 و افراد غیردیابتی بود. مواد و روش‌ها: در این پژوهش، کراتینین، آلبومین و میزان فعالیت آنزیم nag در ادرار30 بیمار مبتلا دیابت نوع 2 و 30 فرد غیر دیابتی مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های به دست آمده نشان داد میزان دفع آنزیم در بیماران دیابتی نسبت به افراد غیر دیابتی افزایش می‌یابد و این افزایش معنی‌دار بود (001/0p < ). هم‌چنین افزایش میزان دفع آنزیم در بیماران دیابتی نوع 2 با دفع غیرطبیعی آلبومین در مقایسه با گروه بیماران با دفع طبیعی آلبومین نشان داده شد. میزان آنزیم nag دفع شده در بیماران دیابتی با کنترل خوب و ضعیف قند خون مقایسه شد. یافته‌های آماری حاکی از افزایش معنی‌دار دفع آنزیم در بیماران با کنترل ضعیف قند خون بود (05/0p < ). هم‌چنین یافته‌ها وجود رابطه‌ی مستقیم و معنی‌داری بین میزان دفع آنزیم nag با گلوکز خون و hba1c را نشان داد. نتیجه‌‌گیری: اندازه‌گیری فعالیت آنزیم nag می‌تواند به عنوان یک مارکر برای تشخیص آسیب کلیوی در بیماران دیابتی مفید باشد.