ارتباط پلی‌مورفیسم‌های G1193/C , C2145/T اگزون‌های 8‍‍‍‍ ,12 ژن پراکسیداز تیروییدی و تیتر آنتی‌بادی ضد آن در جمعیت ایرانی

مقدمه: بیماری‌های خود‌ایمنی تیرویید جز بیماری‌های رایج بوده و تعیین وضعیت ژنتیکی آن در سبب‌شناسی بیماری دارای اهمیت است. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط دو پلی‌مورفیسم اگزون‌های ‌8 و 12 ژن پراکسیداز تیرویید (thyroid peroxidase) با میزان آنتی‌بادی ضد آن (anti-thyroid peroxidase) در جمعیت ایرانی انجام شد. مواد و روش‌ها: از جمعیت مورد بررسی در مطالعه‌ی قند و لیپید تهران، 184 نفر در دو گروه مورد (112 نفر، 100anti-tpo < واحد در لیتر و anti-tg) و شاهد (72 نفر، 100anti-tpo > واحد در لیتر و anti-tg) انتخاب شدند. سطح سرمی anti-tpo و anti-tg با روش الیزا اندازه‌گیری گردید. محتوای ‌dna ژنومی خون محیطی با روش نمک اشباع/ پروتییناز کا استخراج گردید. اگزون‌های ‌8 و 12 ژن tpo با روش pcr تکثیر شدند و با آنزیم‌های محدودالاثر sacii و bsri انکوبه و پلی‌مورفیسم‌های مورد نظر با روش rflp بررسی گردیدند. یافته‌ها: فراوانی الل ‌c پلیمورفیسم c2145/t(اگزون ‌12) در افراد anti-tpo+ 2/71% و در افراد anti-tpo- 8/28% بود. حضور الل ‌c ارتباط معنی‌داری با افزایش anti-tpo نشان داد: ژنوتیپ ‌cc 100 واحد در لیتر380±436 و ژنوتیپ tt 100 واحد در لیتر 330±140 (001/0(p < . میزان anti-tpo در افراد حامل الل‌c نسبت به گروه بدون آن نیز افزایش داشت )2/9 .(or=پلی‌مورفیسم g1193/c (اگزون ‌8) با سطح anti-tpo سرم ارتباط معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر به‌نظر می‌رسد حضور الل‌c پلی‌مورفیسم c2145/t اگزون ‌12 ژن tpo با سطح بالای anti-tpo سرم مرتبط بوده و افراد حامل این آلل نسبت به افراد بدون آن 2/9 برابر در معرض کم‌کاری ‌خودایمنی تیرویید قرار دارند. به احتمال زیاد این پلی‌مورفیسم در سبب‌شناسی خودایمنی تیروییدنقش دارد.