مروری بر اثرات مدل‌های روزه‌داری متناوب با محدودیت زمان خوردن بر ترکیب توده بدن در مبتلایان به اضافه وزن و چاقی: فواید و عوارض جانبی احتمالی

روزه داری متناوب به عنوان دوره های پرهیز مطلق یا شدید از خوردن و به دنبال آن دوره‌های خوردن آزاد و یا کنترل شده تعریف می‌شود. روزه داری متناوب موجب کاهش وزن توده چربی بدن، کاهش اندازه سلول‌های چربی، بهبود متابولیسم چربی در بافت چربی، بهبود عملکرد میتوکندری ها در سلول چربی و نیز بهبود متابولیسم گلوکز و انسولین می‌شود. از این‌رو روزه داری متناوب به عنوان یک شیوه نوین و مقبول در مدیریت چاقی و اضافه وزن و نیز بهبود پروفایل متابولیکی مورد توجه قرار گرفته است. مدل روزه داری با محدودیت پنجره خوردن یا (trf)، از مدل های رایج و پرطرفدار روزه داری متناوب محسوب می‌شود و شامل ناشتایی کامل در طول ساعاتی از شبانه روز (معمولا 14 تا 20 ساعت) و خوردن آزاد در ساعات غیرناشتایی است. مطالعه مروری حاضر ضمن بررسی نتایج مطالعات کارآزمایی بالینی در خصوص اثرات مدل روزه داری trf بر ترکیب توده بدن در افراد دچار اضافه وزن و چاقی، به تطابق زمانی مدل های trf با ساعت زیست‌شناختی بدن و اثرات جانبی این مدل رایج روزه داری متناوب می پردازد. نتایج مطالعات کارآزمایی بالینی نشان می دهد پیروی از مدل روزه داری trf با کاهش وزن بدن (1/2 تا 5 درصد، معادل 1/7 تا 3/5 کیلوگرم) و کاهش توده چربی (3 تا 21 درصد، معادل 0/5 تا 7 کیلوگرم) در مبتلایان به چاقی و اضافه وزن همراه است. مدت زمان ناشتایی، زمان پنجره خوردن (ابتدا، میانه و یا انتهای روز)، تعداد وعده های غذایی در طول زمان پنجره خوردن و نیز مدت زمان پیروی، اثرات مدل روزه داری trf بر وزن و ترکیب توده بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. 

review of effects of time-restricted intermittent fasting on body composition in overweight and obese subjects: benefits and potential adverse outcomes

intermittent fasting (if) is defined as cycles of complete or significant abstinence from food, followed by designated feeding periods. intermittent fasting leads to reduction in body weight and fat mass, decreased adipocyte size, enhanced fat metabolism in adipose tissue, improved mitochondrial function in adipocytes, and improved glucose and insulin metabolism. therefore, if models have garnered attention as innovative approaches for managing obesity and overweight and improving metabolic profiles; among these, the time-restricted feeding (trf) model is a particularly popular. trf involves complete fasting for a specific duration each day (typically 14 to 20 hours) with eating permitted during non-fasting hours. this review discusses the clinical trials findings regarding the impact of trf on body composition in overweight and obese individuals. it also discusses the synchronization of trf models with the biological clock and the possible adverse and unfavorable effects of this common model of if. the results of clinical trials show that adherence to the trf model is linked to a body weight reduction of 1.2% to 5% (approximately 1.7 to 3.5 kilograms) and a fat mass decrease of 3% to 21% (around 0.5 to 7.0 kilograms) in individuals with obesity or overweight. factors such as fasting duration, timing of the eating window (early, mid-time, or late of the day), number of meals consumed during this window, and adherence duration may influence the effects of the trf on weight and body composition.