اثر هیپراکسی بر فراهم زیستی نیتریک اکسید در بافت چربی اپیدیدیمال در موش‌های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: هیپوکسی و به ویژه هیپوکسی بافت چربی در پاتوفیزیولوژی دیابت نوع 2 (t2d) نقش دارد و هیپراکسی (تجویز اکسیژن) به عنوان درمانی بالقوه برای t2d مطرح شده است. یکی از عوارض هیپراکسی، کاهش فراهم زیستی نیتریک اکسید (no) است. هدف این مطالعه تعیین اثر هیپراکسی بر آنزیم های تولیدکننده no (نیتریک اکسید سنتاز یا nos) یا تخریب‌کننده ال-آرژینین (آرژیناز) در بافت چربی اپیدیدیمال در موش های صحرایی مبتلا به t2d است. مواد و روش ها: دیابت نوع 2 در 12 سر موش صحرایی نر؛ با استفاده از رژیم غذایی پر چرب و مقادیر اندک استرپتوزوتوسین القاء شد. سپس موش ها به دو گروه 6 تایی تقسیم شدند: گروه هیپراکسی (به مدت 5 هفته اکسیژن 95 درصد دریافت کردند) و گروه شاهد (در معرض اکسیژن هوا، 21 درصد، قرار گرفتند). در پایان 5 هفته، حیوانات بیهوش شدند، بافت چربی ایپدیدیمال جدا و میزان پروتئین های nos اندوتلیالی (enos)، nos القایی (inos) و آرژیناز، همچنین سطح متابولیت های no (nox) و لاکتات در آن‌ها اندازه گیری شد. یافته‌ها: هیپراکسی سبب کاهش 28 درصدی قند خون و همچنین کاهش غلظت لاکتات، کاهش سطح پروتئین enos (11/1±5/2 در مقابل 1/3±8/4 نانوگرم به ازای میلی گرم پروتئین، 0/041=p)، کاهش سطح nox (18/2±1/0 در مقابل 1/2±12/1 نانومول با ازای میلی گرم پروتئین، 0/027=p) و افزایش پروتئین آرژیناز (0/14±1/3 در مقابل 0/31±2/2 نانوگرم به ازای میلی گرم پروتئین، 0/028=p) در بافت چربی گردید. نتیجه گیری: هیپراکسی گلوکز خون را در موش های صحرایی مبتلا به t2d کاهش داد اما فراهم زیستی no در بافت چربی احشایی را کم کرد که با کاهش سطح پروتئین enos و افزایش سطح پروتئین آرژیناز مرتبط است. 

effect of hyperoxia on nitric oxide bioavailability in epididymal adipose tissue of male type 2 diabetic rats

introduction: hypoxia, particularly in adipose tissue, is involved in the pathophysiology of type 2 diabetes. hyperoxia, oxygen administration, has been proposed as a potential treatment for this condition. however, one complication associated with hyperoxia is the decreased bioavailability of nitric oxide (no). this study investigates the effect of hyperoxia on no-producing enzymes (no synthase, nos) and the l-arginine-degrading enzyme (arginase) in epididymal adipose tissue of type 2 diabetic rats. material and methods: type 2 diabetes was induced in 12 male rats using a  high-fat diet combined with a low dose of streptozotocin. the rats were then divided into two groups: hyperoxia (received 95% oxygen for five weeks) and control group exposed to air containing 21% oxygen). after five weeks, the animals were anesthetized, and epididymal adipose tissue was isolated. protein levels of endothelial nos (enos), inducible nos (inos), and arginase, as well as concentrations of nitric oxide metabolites (nox) and lactate, were measured. results: hyperoxia resulted in a 28% reduction in fasting serum glucose, decreased lactate concentration, decreased enos protein levels (11.1±5.2 vs. 8.4±1.3 ng/mg protein, p=0.041), decreased nox levels (18.2±1.0 vs. 12.1±1.2 nmol/mg protein, p=0.027), and increased arginase protein levels (1.3±0.14 vs. 2.2±0.31 ng/ mg protein, p=0.028) in adipose tissue. conclusion: hyperoxia reduced fasting serum glucose in type 2 diabetic rats but simultaneously decreased no bioavailability in visceral adipose tissue, which associated with reduced enos protein and increased arginase protein levels.