اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر سازگاری زناشویی زوجین مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه: دیابت یک بیماری متابولیک مزمن می‌باشد که تاثیر عمیقی بر زندگی زوجین دارد. به همین دلیل؛ استفاده از مداخله‌ها و آموزش‌های مبتنی بر رویکردهای روان‌شناختی در زوجین ضرورت دارد. ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش شناختی رفتاری بر سازگاری زناشویی زوجین به دنبال ابتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی 40 نفر از بیماران و همسران بیماران مبتلا به دیابت نوع دو به‌صورت در دسترس انتخاب و سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. برای گروه مداخله برنامه آموزش زوجی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری اجرا شد. مشارکت‌کنندگان هر دو گروه با مقیاس سازگاری زناشویی قبل و بعد از مداخله ارزیابی شدند. جهت تحلیل داده‌ها از آزمون‌های تی مستقل، تی زوجی و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمرات سازگاری زناشویی زوجین در تمامی ابعاد و نمره‌ی کلی سازگاری زناشویی در پس‌آزمون، در گروه مداخله بیشتر از گروه شاهد است. آزمون ancova نشان داد که این تفاوت‌ها ازنظر آماری معنی‌دار می‌باشد (0/001≥ p). نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان‌دهنده تاثیر معنادار آموزش خانواده به شیوه‌ی شناختی رفتاری بر سازگاری زناشویی زوجین مبتلابه دیابت نوع دو می‌باشد و مشاوران و درمانگران می‌توانند از این روش جهت بهبود کیفیت روابط زوجی استفاده نمایند.

effectiveness of cognitive-behavioral training on marital adjustment of couples with type 2 diabetes

introduction: diabetes is a chronic metabolic disease with a profound effect on the lives of couples. thus, it is necessary to use interventions and training based on psychological approaches in couples.  this  study aimed to determine the effect of cognitive behavioral training on the marital adjustment of couples suffering from type 2 diabetes. materials and methods: in this semi-experimental study, a convenience sample of 40 patients with type 2 diabetes and their spouses was selected. they were randomly assigned to two intervention and control groups. a couple training program based on the cognitive-behavioral approach was implemented for the intervention group. the participants of both groups were evaluated with the marital adjustment scale before and after the intervention. to analyze the data, independent t-test, paired t-test, and covariance analysis were used. results: the mean marital adjustment scores of couples in all dimensions and the overall score of marital adjustment in the post-test were higher in the intervention group than in the control group. the ancova test showed that these differences were statistically significant (p≤0.001). conclusion: family training through the use of cognitive behavioral methods has a significant effect on the marital adjustment of couples with type 2 diabetes, and counselors and therapists can use this method when advising on how to improve the quality of marital relationships.