ارتباط اینترلوکین 17 بزاقی با بیماری پریودنتیت و دیابت: یک مطالعه‌ ی مورد- شاهدی

مقدمه:  پریودنتیت یک بیماری التهابی چند  عاملی است که با تشکیل پلاک میکروبی آغاز می‌شود و گسترش و شدت آن با حضور بیماری‌هایی نظیر دیابت ارتباط دارد. با توجه به ارتباط بین آسیب بافتی و تغییرات سطوح سایتوکاین‌ها، در این مطالعه به ارزیابی سطوح اینترلوکین بزاقی بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن و بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 پرداخته شد. مواد و روش‌ها: مطالعه بر روی 80 نمونه بزاق از چهار گروه 20 نفره از بیماران؛ شامل مبتلا به پریودنتیت و فاقد دیابت، مبتلا به دیابت و دارای پریودنتیت، مبتلا به دیابت و فاقد پریودنتیت و گروه شاهد سالم فاقد پریودنتیت، انجام شد. شرکت‌کنندگان از بین مراجعین بخش پریودنتولوژی دانشکده دندان‌پزشکی و مرکز دیابت دانشگاه علوم پزشکی اهواز انتخاب شدند. غلظت اینترلوکین- 17 با استفاده از روش الایزا انجام شد. داده‌‌ها با استفاده از تحلیل واریانس و آزمون توکی بررسی شدند. ارتباط بین شاخص‌های بالینی با میزان هموگلوبین گلیکوزیله (hba1c) و غلظت اینترلوکین-17 توسط آزمون همبستگی اسپیرمن ارزیابی شد. یافته‌ها: کمترین غلظت اینترلوکین-17 در افراد سالم فاقد بیماری پریودنتال و بیشترین در بیماران مبتلا به دیابت دارای پریودنتیت مشاهده شد (به ترتیب 1/3±1/5 و 1/2±4/5 پیکوگرم بر میلی‌لیتر). سطح بزاقی اینترلوکین در افراد سالم فاقد دیابت با گروه‌های دیگر اختلاف معنی‌دار داشت. مقایسه غلظت اینترلوکین-17 در گروه‌های مبتلا به دیابت کنترل نشده با گروه فاقد دیابت و دیابت کنترل شده اختلاف معنی‌داری را نشان داد (به ترتیب 0/001> p و 0/001=p). بین شاخص‌های بالینی و میزانhba1c با غلظتil -17 ارتباط مستقیم وجود داشت. نتیجه‌گیری: همراهی بیماری پریودنتال با دیابت سبب افزایش غلظت اینترلوکین-17 می‌شود، که می‌تواند تاثیر منفی در کنترل قند بیماران داشته باشد. بنابراین پایش و درمان بیماری پریودنتال، که ماهیت التهابی مزمن دارد، برای بیماران مبتلا به دیابت توصیه می‌گردد. 

the relationship between salivary interleukin 17 with periodontitis and diabetes: a case-control study

introduction: periodontitis is a multi-factorial inflammatory disease that begins with the formation of microbial plaque, and its progression and severity are associated with conditions such as diabetes. due to the relationship between tissue damage and changes in cytokine levels, this study aimed to evaluate the levels of interleukin-17 (il-17) in the saliva of patients with chronic periodontitis and type 2 diabetes. materials and methods: the study included 80 saliva samples from four groups, each consisting of 20 patients: individuals with periodontitis without diabetes, individuals with diabetes and periodontitis, individuals with diabetes without periodontitis, and a healthy control group without periodontitis. participants were selected from the patients referred to the periodontology department of the faculty of dentistry and the diabetes center at ahvaz university of medical sciences. the concentration of il-17 was measured using the elisa method. the data were analyzed using analysis of variance and tukey’s test. the correlation between clinical indicators, hemoglobin a1c (hba1c) levels, and the concentration of interleukin-17 was assessed using spearman’s correlation test. results: the lowest concentration of il-17 was observed in healthy individuals without periodontal disease, while the highest concentration was found in diabetic patients with periodontitis (1.5±1.3 and 4.5±1.2 pg/ml, respectively). salivary levels of interleukin in healthy individuals without diabetes showed a significant difference compared to the other groups. the comparison between the uncontrolled diabetic groups and the non-diabetic and controlled diabetic groups revealed a significant difference in il-17 concentration (p<0.001 and p=0.001, respectively). there was a direct correlation between clinical parameters, hba1c level, and il-17 concentration. conclusion: the association between periodontal disease and diabetes leads to an elevation in the concentration of interleukin-17, which can negatively impact the glycemic control of patients. therefore, monitoring and treating periodontal disease, which has a chronic inflammatory nature, is recommended in patients with diabetes.