بررسی شیوع دیابت کنترل نشده و عوامل پیشگویی‌کننده آن در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو تحت پوشش مراکز خدمات جامع سلامت شهر اصفهان

مقدمه: دیابت نوع 2 یکی از بیماری‌های مزمن با شیوع بالا در جهان می‌باشد که کنترل مطلوب آن جهت جلوگیری از عوارض ضروری است. هدف از مطالعه حاضر بررسی فراوانی دیابت کنترل نشده و عوامل پیشگویی‌کننده آن در افراد دیابتی تحت پوشش مراکز خدمات جامع سلامت شهر اصفهان می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی تعداد 265 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو؛ تحت پوشش مراکز خدمات جامع سلامت شهر اصفهان، به روش نمونه‌گیری تصادفی وارد مطالعه شدند. داده‌های دموگرافیک، سبک زندگی و وضعیت خود مراقبتی و کیفیت مراقبت از بیماران، جمع‌آوری گردید. هم‌چنین، میزان هموگلوبین گلیکوزیله اندازه‌گیری و سطح بالای 7% به عنوان دیابت کنترل نشده در نظر گرفته شد. برای تعیین سهم عوامل مختلف در کنترل دیابت، از آزمون لجستیک رگرسیون استفاده شد. یافته‌ها: فراوانی دیابت کنترل نشده در بیماران مورد مطالعه 45/3% بود. نسبت شانس تعدیل شده برای دیابت کنترل نشده، در کسانی که انسولین مصرف می‌کردند نسبت به بیمارانی که فقط درمان داروی خوراکی داشتند، برابر با 3/46 به دست آمد (0/002=p).  نسبت شانس تعدیل شده برای دیابت کنترل نشده در کسانی که مدت زمان ابتلا به دیابت آن‌ها بیش از 5 سال بود؛ نسبت به بیماران با سابقه ابتلا کمتر از 5 سال، برابر با 3/27 به دست آمد (0/001>p). نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالای کنترل ضعیف قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو؛ لازم است پزشکان شاغل در مراکز خدمات جامع سلامت توجهی ویژه نسبت به بیمارانی که حدود 5 سال از زمان تشخیص آن ها می گذرد و هم‌چنین به افرادی که انسولین مصرف می‌کنند، داشته باشند. به نظر می‌رسد که برای این دسته از بیماران تجدید نظر در نوع و مقدار داروی مصرفی کمک کننده باشد.

Prevalence of Uncontrolled Diabetes and Its Predictors in Patients with Type 2 Diabetes Covered by Comprehensive Health Care Centers of Isfahan

Introduction: Type 2 diabetes is one of the most prevalent chronic diseases in the world, and its proper control is necessary to prevent complications. This study aimed to investigate the prevalence of uncontrolled diabetes, and its predictors in diabetic patients admitted to comprehensive health care centers in Isfahan. Materials and Methods: A total of 265 patients with type 2 diabetes covered by comprehensive health care centers in Isfahan were included in this cross-sectional study using random sampling. Demographic data, lifestyle, self–care, and quality of care were collected. Glycated Hemoglobin A levels were also measured, and levels above 7% were considered uncontrolled diabetes. The logistic regression test was used to determine the contribution of different factors in diabetes control. Results: The prevalence of uncontrolled diabetes in the studied patients was 45.3%. The adjusted odds ratio of uncontrolled diabetes in those taking insulin was 3.46 compared with patients receiving only oral medication (p=0.002). Also, the adjusted odds ratio of uncontrolled diabetes was more than five years in those whose duration of diabetes was 3.27 compared to others (p <0.001). Conclusion: Considering the high prevalence of poor glycemic control in patients with type 2 diabetes, the doctors of comprehensive health care centers must pay special attention to patients diagnosed for about five years and people who use insulin. Reconsidering the type and dose of the medicine for these patients may be helpful.