ارتباط آلودگی هوا با بروز دیابت بارداری: یک مرور نظام‌مند

مقدمه: دیابت بارداری یکی از شایع‌ترین عوارضی است که در دوران بارداری رخ می دهد. این اختلال با پیامدهای نامطلوب برای مادران و فرزندانشان همراه است. آلودگی هوا یکی از محرک‌های محیطی است که ممکن است زنان باردار را مستعد ابتلا به دیابت بارداری نماید. در این مرور نظام‌مند، مطالعات انجام شده در زمینه ارتباط آلودگی هوا بر بروز دیابت بارداری مورد بررسی قرار گرفته‌اند. مواد و روش ها: در این بررسی نظام‌مند، پایگاه‌های اطلاعاتی پاب مد، وب او ساینس، اسکوپوس و هم‌چنین پایگاه‌های فارسی مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران و بانک اطلاعات نشریات ایران (مگیران) با استفاده از کلیدواژه‌های مناسب، تا تاریخ 11 سپتامبر 2021 برای مقالات مرتبط انگلیسی و فارسی زبان، مورد جستجو قرار گرفتند. از 36175 مورد مرتبط در جستجوی اولیه، 31 مطالعه واجد شرایط مورد ارزیابی بودند. کیفیت مقالات با استفاده از مقیاس نیوکاسلاتاوا ارزیابی شد. یافته‌ها: این بررسی شامل 29 مطالعه کوهورت، یک مطالعه موردشاهدی و یک مطالعه مقطعی بودند. نتایج ارزیابی کیفیت مطالعات نشان داد که از 31 مطالعه ورودی، 29 مطالعه (93/5%) کیفیت بالا و تنها 2 (6/5 %) مطالعه کیفیت متوسط قابل قبول داشتند. بیشترین آلاینده مورد بررسی در مطالعات ذرات معلق با قطر آیرودینامیکی کمتر از 2/5 میکرومتر و سپس دی اکسید نیتروژن بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده ارتباط مستقیم آلاینده­ های هوا و دیابت بارداری است. بررسی نظام‌مند مطالعات نشان داد که التهاب، استرس اکسیداتیو، اختلال عملکرد سلول بتای پانکراس، عدم تعادل عصبی هورمونی، عدم تعادل میکروبیوتای روده و مقاومت به انسولین ممکن است در ارتباط بین آلودگی هوا و دیابت بارداری دخیل باشند.

The Relationship Between Air Pollution and Gestational Diabetes Incidence: A Systematic Review

Introduction: Gestational diabetes mellitus (GDM) is one of the most common complications occurring during pregnancy. This disorder is associated with adverse outcomes for mothers and their infants. Air pollution is one of the environmental stimuli that may predispose pregnant women to GDM. This systematic review examined studies on the relationship between air pollution and GDM incidence. Materials and Methods: In this systematic review, the PubMed, Web of Science, and Scopus databases, as well as Persian databases of SID, Irandoc, and Magiran, were searched for related English and Persian articles using appropriate keywords until September 11, 2021. Out of 36175 related articles in the initial search, 31 eligible studies were evaluated. The quality of the articles was assessed using the NewcastleOttawa scale. Results: The review included 29 cohort studies, a casecontrol study, and a crosssectional study. The quality assessment results showed that of the 31 studies selected, 29 (93.5%) were high quality studies, and only two (6.5%) were moderate quality studies. PM2.5 pollutants followed by NO2 pollutants were the most examined in the studies. Conclusion: The results showed a direct relationship between air pollutants and GDM. The systematic review of the studies revealed that inflammation, oxidative stress, βcell dysfunction, neurological, hormonal imbalance, intestinal microbiota imbalance, and insulin resistance may be involved in the association between air pollution and GDM.