بررسی آگاهی و عملکرد پزشکان عمومی ایرانی در تشخیص و مدیریت بالینی سندرم تخمدان پلی‌کیستیک

مقدمه: سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (pcos) در بین زنان ایرانی از شیوع بالایی برخوردار است و احتمال مراجعه زنان مبتلا به این سندرم به پزشکان عمومی نسبتا زیاد است. هدف از این مطالعه بررسی میزان دانش و عملکرد بالینی پزشکان عمومی نسبت به تشخیص و درمان این سندرم می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش مقطعی و با استفاده از روش نمونه‌گیری آسان از 198 پزشک عمومی شرکت‌کننده در یکی از همایش‌های سالانه پزشکان عمومی صورت گرفت. پرسش‌نامه بصورت یک آزمون اطلاعات کلیدی در زمینه یک بیمار فرضی مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک با 16 سوال طراحی گردید و پس از آزمون روایی و پایایی پرسش‌نامه در اختیار شرکت‌کنندگان در همایش قرار گرفت. یافته‌ها: میزان پاسخ‌دهی شرکت‌کنندگان در مطالعه 79/2 درصد بود. در زمینه‌ی تشخیص تنها یک سوم و در زمینه درخواست آزمایش‌های تشخیصی تنها یک چهارم شرکت‌کنندگان از عملکرد مناسب برخوردار بودند. در خصوص ارائه اطلاعات در تغییر روش زندگی و کاهش وزن به عنوان عملکرد صحیح درمانی نیز تنها یک سوم پزشکان عملکرد صحیح داشتند. نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که پزشکان عمومی در زمینه سندرم تخمدان پلی‌کیستیک از دانش و عملکرد بالینی مناسبی برخوردار نیستند. با توجه به اینکه میزان شیوع این سندرم در بین زنان ایرانی نسبتا بالا می‌باشد، بازآموزی تشخیص و درمان این اختلال برای پزشکان عمومی، با استفاده از یک بسته آموزشی و یا دوره‌های باز آموزی، ضروری به نظر می‌رسد.

Awareness and Performance of Iranian General Practitioners in Diagnosis and Clinical Management of Polycystic Ovary Syndrome

Introduction: Polycystic ovary syndrome is very common among Iranian women. Patients with this syndrome are more likely to see general practitioners than gynecologists. This study aimed to investigate the level of knowledge and clinical management of general practitioners regarding the diagnosis and treatment of this syndrome. Materials and Methods: This cross-sectional study was performed using the convenience sampling method among 198 general practitioners, attending one of the annual general practitioner conferences. The questionnaire (16 questions) was designed as a key feature test for a hypothetical patient with polycystic ovary syndrome. After the validity and reliability tests, it was distributed among the conference attendants. Results: The response rate of the participants was 79.2% in the study. Only one-third of the participants showed appropriate diagnostic performance, and only one-fourth showed good performance in requesting appropriate diagnostic tests. Also, only one-third of the practitioners provided accurate information for the patients about lifestyle changes and weight loss as the best treatment method. Conclusion: The results of this study showed that general practitioners dealing with polycystic ovary syndrome patients do not have the appropriate clinical knowledge and performance. Since the prevalence of this syndrome among Iranian women is relatively high, retraining through training packages or retraining courses seems necessary for general practitioners.