تاثیر آرایش تمرین‌های ترکیبی بر نشانگرهای استرس اکسایشی زنان چاق بی‌تحرک

مقدمه: چاقی و سبک زندگی بی‌تحرک با بروز استرس اکسایشی و بیماری‌های مرتبط با آن همراه است. با این حال نتایج پژوهش‌ها بیان‌گر این است که، انجام تمرین‌های ورزشی منظم نقش مهمی در کاهش سطوح استرس اکسایشی ناشی از چاقی دارد. بنابراین هدف از مطالعه‌ی حاضر مقایسه ی تاثیر آرایش تمرین‌های ترکیبی بر نشانگرهای استرس اکسایشی زنان چاق بی‌تحرک بود. مواد و روش‌ها: در مطالعه‌ی نیمه تجربی 45 زن چاق بی‌تحرک (40-25 سال) به طور تصادفی در یکی از سه گروه کنترل، ترکیبی مقاومتی+استقامتی (r+e) و ترکیبی استقامتی+مقاومتی (e+r) قرار گرفتند. برنامه‌های تمرینی دوازده هفته و سه جلسه در هفته انجام شد، به طوری‌که بخش فعالیت استقامتی شامل دویدن روی تردمیل (با شدت 75-55 درصد hrmax) و بخش فعالیت مقاومتی بر روی ایستگاه‌های منتخب مقاومتی (با شدت 75-55 درصد 1rm) انجام گرفت. نمونه‌های خونی و ترکیب بدنی آزمودنی‌ها در دو مرحله قبل و بعد از تمرین مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. برای بررسی داده‌ها، آزمون‌های آماری تحلیل کواریانس و بونفرونی استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که دوازده هفته تمرین ورزشی ترکیبی باعث کاهش معنادار سطوح مالون دی آلدئید (mda) و افزایش معنا‌دار نشان‌گرهای آنتی‌اکسیدانی سوپراکسیددسموتاز (sod) و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی تام پلاسما (tac) در زنان چاق می‌شود (0/05>p). با این حال، تفاوتی بین دو آرایش e+r و r+e مشاهده نشد (0/05

The Effect of Concurrent Training Order on Oxidative Stress Biomarkers in Sedentary Obese Women

Introduction: Obesity and a sedentary lifestyle are associated with oxidative stress and its resulting diseases. However, previous studies have indicated that regular exercise training plays a vital role in reducing obesityinduced oxidative and diseases. Accordingly, this study aimed to investigate and compare the effects of concurrent training order on oxidative stress biomarkers in sedentary obese women. Materials and Methods: In this quasiexperimental study, 45 sedentary obese women (2540 years) were randomly assigned to the control (control; n=15), resistance+endurance training (R+E; n=15), and endurance+resistance training (E+R; n=15) groups. The 12week concurrent program was performed three sessions a week. Each session consisted of endurance training on Treadmill (intensity 5575% HRmax), and strength training (intensity: 5575% 1RM). The blood samples and body composition of all participants were measured before and after the training program. Moreover, the collected data were analyzed using the analysis of covariance and Bonferroni tests. Results: The results indicated that twelve weeks of exercise training intervention significantly decreased MDA and increased the concentrations of SOD and TAC in obese women (p<0.05). However, no significant difference was observed between the two E+R and R+E groups (p>0.05). Conclusion: The findings indicated that concurrent training (independent of the exercise order) is an effective therapeutic method in modulating oxidative stress in sedentary obese women.