بررسی ارزش تشخیصی نشانگر Cd10 در افتراق کارسینوم پاپیلری تیروئید از ضایعات خوش‌خیم تیروئید

مقدمه: کارسینوم پاپیلری تیروئید (ptc) شایع‌ترین فرم بدخیمی‌های غدد درون‌ریز می‌باشد. با توجه به اهمیت افتراق کارسینوم پاپیلری تیروئید از سایر ضایعات خوش‌خیم تیروئیدی مقلد آن، در این پژوهش ارزش تشخیصی نشانگر cd10در افتراق ptc از ضایعات خوش‌خیم مقلد آن مانند انواع گواتر بررسی شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، بلوک پارافینی 70 بیمار مراجعه‌کننده به بیمارستان آیت‌اله روحانی بابل با ندول تیروئیدی با تشخیص پاتولوژیک در دو گروه 35 نفره بدخیم ptc و ضایعات خوش‌خیم تیروئیدی بررسی شدند. در تمام بیماران اطلاعات دموگرافیک (شامل سن و جنس) و نتایج سونوگرافی (شامل سایز و تعداد ندول‌ها) ثبت شد و بعد از بازبینی اسلایدهای بیماران، موجود در آرشیو، بلوک‌های پارافینه به روش ایمونوهیستوشیمی (ihc) از لحاظ نشانگر cd10 بررسی گردید. یافته‌ها: در این تحقیق میانگین سن در گروه خوش‌خیم برابر با 9/08 ±49/3 سال و در گروه بدخیم برابر با 16/1 ±45/6 سال بود. در دو گروه 9 بیمار مذکر و 26 بیمار مونث بودند. ptc کلاسیک در 26 بیمار و کارسینوم پاپیلاری از نوع فولیکولار واریانت در 9 بیمار مشاهده شد. مثبت بودن نشانگر cd10 در بین گروه‌ها با تعداد ندول (0/030p=) ارتباط معنادار آماری داشته است، در حالی که سایز ندول و مثبت بودن نشانگرcd10 (0/310=p) بین دو گروه ارتباط معنادار آماری نداشته است. در بررسی ارزش تشخیصی نشانگر cd10 در افتراق ptc و ضایعات خوش‌خیم مقلد آن بر حسب سایز ندول (0/310= p) ارتباط معنادار آماری وجود نداشته است در حالی که این شاخص با سن (0/005=p)، جنسیت (0/030=p) و تعداد ندول (0/030=p) بیماران ارتباط معنادار آماری داشته است. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این تحقیق، ارزش تشخیصی نشانگر cd10در افتراق ptc و ضایعات خوش‌خیم تیروئید از لحاظ آماری معنادار بوده و می‌تواند در ارزیابی بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

Evaluating Diagnostic Value of CD10 Marker in Differentiating Papillary Thyroid Carcinoma From Benign Thyroidal Lesions

Introduction: Papillary thyroid carcinoma (PTC) is the most common endocrine malignancy. The present study aimed to determine the diagnostic value of the CD10 marker in differentiating PTC from its benign mimicries (i.e. different types of goiter). Materials and Methods: In this crosssectional study, the paraffinembedded blocks of 70 patients referred to Rouhani Hospital in Babol with a thyroid nodule based on pathologic report and review were divided into two groups, including 35 benign and 35 malignant lesions. The participants rsquo; demographic information (namely age and gender) and ultrasound results (size and number of nodules) were recorded in the study checklist. Thyroid paraffinembedded blocks and stained slides of all patients were collected from the archive and, after reviewing the slides, they were examined immunohistochemically for the CD10 marker. Results: We evaluated 70 patients in both benign and malignant groups and assessed the status of the CD10 marker. The mean age was 49.3 ±9.08 years in the benign group and 45.6 ±16.1 years in the malignant group. Regarding the participants rsquo; gender, in each group, nine patients were male, and 26 patients were female. Classic PTC was noticed in 26 patients and there were the follicular variants of PTC in nine patients. The CD10 positivity was significantly correlated with several nodules (p=0.030), whereas the nodule size and CD10 positivity were not significantly different between the two groups (p=0.310). The diagnostic value of the CD10 marker in differentiating PTC and benign thyroid lesions was not significantly correlated in terms of nodule size (p=0.310), and there was a statistically significant relationship between age (p=0.005) and gender (p=0.03) with the number of nodules (p=0.030). Conclusion: According to the study results, the diagnostic value of the CD10 marker in differentiating papillary thyroid carcinoma from the goiter subtypes is statistically significant.