اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله و مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو دارای اضافه وزن و چاق

مقدمه: پروگرانولین (pgrn) اخیراً به‌عنوان علامت جدیدی از پاسخ التهابی مزمن در چاقی و دیابت نوع 2 معرفی‌شده، است که می‌تواند مستقیماً روی مسیر انتقال پیام انسولین تاثیر بگذارد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر تغییرات سطوح سرمی پروگرانولین، هموگلوبین گلیکوزیله (hba1c)و مقاومت به انسولین در زنان دارای اضافه‌وزن و چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش‌ها: سی و شش زن در سه گروه کنترل، تمرین موازی یک (هوازی-مقاومتی)، تمرین موازی دو (مقاومتی هوازی) تقسیم شدند. تمرین موازی؛ تمرین هوازی با شدت 80 تا 95% ضربان قلب بیشینه، تمرین مقاومتی با شدت 60 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه بود. متغیرهای تن‌سنجی، قدرت عضلانی و ظرفیت هوازی، تغییرات pgrn، hba1c و مقاومت به انسولین قبل و بعد از دوره اندازه‌گیری شد. برای آنالیز داده‌ها آزمون آنالیز واریانس اندازه‌های مکرر استفاده شد و سطح معنی‌داری 0/05> در نظر گرفته شد. یافته‌ها: اثر اصلی و اثر تعاملی در متغیرهای pgrn،hba1c ، مقاومت به انسولین، قدرت عضلانی و ظرفیت هوازی در طول زمان معنی‌دار بود (001/=p). باوجود بهبود در سطوح pgrn، hba1c، مقاومت به انسولین، قدرت عضلانی پایین‌تنه و ظرفیت هوازی در گروه‌های تمرینی، تفاوت معنی‌داری بین این گروه‌های با گروه کنترل مشاهده نگردید (0/05

Effects of Combined Training on Progranulin, Glycosylated Hemoglobin, and Insulin Resistance in Overweight and Obese Women with Type 2 Diabetes

Introduction: Progranulin (PGRN) has been recently introduced as a new indicator of chronic inflammatory response in type 2 diabetes. The present study aimed to investigate the effect of combined training on serum levels of progranulin, glycosylated hemoglobin (HbA1c), and insulin resistance in overweight and obese women with type 2 diabetes. Materials and Methods: A total of 36 women were divided into three groups: control, combined exercise 1 (combined aerobicresistance training), and combined exercise 2 (combined resistanceaerobic exercise training, including aerobic exercises with an intensity of 80% to 95% of maximum heart rate and resistance training with an intensity of 60% to 85% of onerepetition maximum). Anthropometric indices, muscle strength, aerobic capacity, variations of PGRN, HbA1c, and insulin resistance were also measured before and after training. To analyze the data, repeated measures analysis of variance (ANOVA) was used, and the level of statistical significance was set at <0.05. Results: The main and interaction effects of training on PGRN, HbA1c, insulin resistance, muscle strength, and aerobic capacity were significant over time (P=0.001). Despite improvements in PGRN, HbA1c, insulin resistance, lowerbody muscle strength, and aerobic capacity in the training groups, no significant difference was observed between the combined training groups and the control group (P<0.05). However, the upperbody muscle strength significantly increased in both combined training groups, compared to the control group (P=0.001). Conclusion: The use of combined exercise training in different orders for 12 weeks did not have any significant effects on the PGRN, HbAc1, insulin resistance, and functional factors.