تعیین عوامل پیش‌بینی‌کننده کم کاری تیروئید دایم نوزادان

مقدمه: کم‌کاری تیروئید نوزادان از علل قابل پیشگیری ابتلا به عقب‌افتادگی ذهنی می‌باشد که در ایران از شیوع بالایی برخوردار می‌باشد. با توجه به بالا بودن موارد گذرا در ایران و این که اکثر این موارد پس از حداکثر 64 ماه بهبود می‌یابند، تعیین عوامل موثر در افتراق زودتر موارد دایم از گذرا حایز اهمیت است. مواد و روش‌ها: در قالب مطالعه کوهورت گذشته‌نگر، داده‌های کلیه نوزادان زنده متولد شده از 15 استان منتخب در سال 1390 که در لیست ملی مراکز غربالگری کم‌کاری تیروئید نوزادان ثبت شده‌اند، وارد مطالعه شدند. داده‌های این مطالعه، داده‌های تجمعی هستند که بصورت معمول در قالب برنامه کشوری غربالگری کم‌کاری تیروئید نوزادان جمع‌آوری شده‌اند. یافته‌ها: کم‌کاری مادرزادی دایم در 598 نوزاد (57/1 درصد) و کم‌کاری مادرزادی گذرا در 449 نوزاد (42/9 درصد) تشخیص داده شد. بر اساس نتایج آنالیز منحنی راک، مقادیر tsh سرمی بیش از20 میکرویونیت در لیتر، با حساسیت 75/2 درصد و ویژگی 82 درصد پیشگویی‌کننده موارد دائم بود. مقادیر تیروکسین سرم کمتر از 8/2 میکروگرم بر دسی‌لیتر نیز با حساسیت 72/1 درصد و ویژگی 64 درصد، پیشگویی‌کننده موارد دائم بود. به ترتیب اهمیت، tsh آزمون تایید وریدی ge;20 میکرویونیت در لیتر، t4 آزمون تایید وریدی le;8/2 میکروگرم بر دسی‌لیتر، خویشاوندی والدین و تاریخچه خانوادگی ریسک کم‌کاری دایم تیرویید را می‌افزودند. نتیجه‌گیری:tt4 و tsh آزمون تایید تشخیص وریدی و خویشاوندی والدین مهم‌ترین عوامل پیشگویی‌کننده موارد دایم هستند، اگر چه امکان تشخیص زودرس قطعی موارد دایم و گذرا میسر نمی‌باشد ولی شاید با انجام مطالعات بزرگ‌تر و مدل‌سازی‌های پیشرفته بتوان با حساسیت و اختصاصیت بیشتری امکان تشخیص زودتر موارد گذرا و قطع درمان طولانی‌مدت آن‌ها را میسر نمود و از استرس و نگرانی خانواده‌ها و بار مالی تحمیل شده بر فرد و جامعه کاست.

Determining the Prognostic Factors of Permanent Congenital Hypothyroidism

Introduction: Neonatal hypothyroidism, a preventable cause of mental retardation, has a high prevalence in Iran. Considering the high prevalence of the transient form of this disease, which recovers within 46 months after birth, it is important to determine factors that can differentiate between permanent and transient hypothyroidism in Iran. Materials and Methods: In this retrospective cohort study, neonates born in 15 selected provinces of Iran in 2011 were included. The evaluated information in this study included cumulative data, routinely collected in the national screening program for congenital hypothyroidism. Results: A total of 598 (57.1%) infants were diagnosed with permanent congenital hypothyroidism, and 449 (42.9%) infants were diagnosed with transient congenital hypothyroidism. Based on the ROC curve analysis, serum thyroidstimulating hormone (TSH) levels ​​above 20 mU/L predicted permanent cases with 75.2% sensitivity and 82% specificity. Also, serum thyroxine (T4) levels below 8.2 mu;g/dL predicted permanent cases with sensitivity of 72.1% and specificity of 64%. Overall, a serum TSH level ge;20 mU/L, a serum T4 level le;8.2 mu;g/dL, parental consanguinity, and family history of thyroid diseases increased the risk of permanent hypothyroidism, respectively. Conclusion: The serum levels of T4 and TSH are the most important prognostic factors for the prediction of permanent congenital hypothyroidism. Although it is not possible to make a definitive early diagnosis, we may be able to differentiate the transient form more quickly, with greater sensitivity and specificity, by conducting larger studies and advanced modeling; this would help medical teams discontinue longterm treatments for transient cases and reduce the financial and emotional burdens on families.