بررسی اثر ترتیب اجرای 12 هفته تمرین ترکیبی بر ctrp3، tnf-α، il6 و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: هدف از مطالعه‌ی حاضر بررسی اثر ترتیب اجرای دوازده هفته تمرین ترکیبی بر ctrp3، tnf-α، il6 و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش ها: 36 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 در سه گروه 12 نفری شامل گروه شاهد (با میانگین سنی 3/11±38/20)، گروه تمرین ترکیبی هوازی مقاومتی (با میانگین سنی 3/69±37/63)، و گروه تمرین ترکیبی مقاومتیهوازی (با میانگین سنی 3/76 ± 38/77) تقسیم شدند. تمرین ترکیبی شامل؛ تمرین هوازی با شدت 80 تا 95 درصد ضربان قلب بیشینه، تمرین مقاومتی با شدت 60 تا 85 درصد یک تکرار بیشینه بود. متغیرهای آنتروپومتری و سطوح سرمی tnf-α، il6، ctrp3 و شاخص مقاومت به انسولین قبل و بعد از دوره‌ی تمرینی اندازه‌گیری شد. برای تجزیه‌ و تحلیل از آزمون آنالیز واریانس با اندازه‌های مکرر استفاده شد و سطح معناداری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: اثر اصلی در گروه‌های تمرینی کاهش معنا‌دار در سطوح سرمی tnf-α، il6 و افزایش معنا‌دار در سطوح ctrp3 نشان داد (0/001=p). اثر تعاملی بین گروه‌های تمرینی نسبت به گروه شاهد در پس آزمون در سطوح سرمی tnf α و il6 دارای اختلاف معنا‌دار بود (0/001=p)، اما بین گروه‌های تمرین ترکیبی تغییرات مشابه بود (1/00=p). اثر تعاملی ctrp3 افزایش معنا‌داری را در پس آزمون بین گروه‌های شاهد و تمرین ترکیبی نشان داد (0/001=p) و بیشترین افزایش ctrp3 در گروه هوازی مقاومتی بود (0/004=p). علی‌رغم بهبود شاخص مقاومت به انسولین در پس آزمون، اختلاف معنا‌داری بین گروه‌ها مشاهده نشد (0/08=p). نتیجه گیری: استفاده از تمرین ترکیبی به ویژه با ترتیب تمرین هوازی مقاومتی سبب کاهش سایتوکاین‌های پیش التهابی و افزایش سایتوکاین‌های ضدالتهابی گردید. از این رو؛ تمرین ترکیبی به ویژه با ترتیب هوازی مقاومتی برای بیماران دارای دیابت نوع 2 توصیه می‌شود.

A Comparison of the Effects of Twelve Weeks Combined Training with Different Ordering on CTRP3, TNF-α, IL6 and Insulin Resistance in Women with Type 2 Diabetes

Introduction: The purpose of the present study was to investigate the effect of twelve weeks of combined exercise training on CTRP3, TNF α, IL6 and insulin resistance in women with type 2 diabetes. Materials and Methods: Thirtysix patients were divided into three groups, i.e. The control group (38.20 ±3.11 years), the aerobicresistance combined exercise group(37.63 ±3.69 year) and the resistance aerobic combined exercise group(38.77 ±3.3 years). The training program for the combined exercise groups consisted of aerobic exercise with 80 to 95% maximal heart rate, resistance training with 60 to 85% 1RM intensity for 12 weeks (three sessions per week) with different anthropometric variables and levels. Serum TNF α, IL6, CTRP3 and insulin resistance index were measured before and after exercise. Analysis of variance was performed using 2way repeated measures of ANOVA and the significance level was set at <0.05. Results: The main effect showed a significant decrease in serum levels of TNF α (p=0.001), IL6 (p=0.001) and a significant increase in CTRP3 in the training group (p=0.001). The interactive effect differed significantly between training groups in the posttest, compared to the control group (p=0.001), whereas the changes were similar between training groups. (P=0.001). The interactive effect of CTRP3 showed a significant increase in the posttest between controls and the combined training groups (p=0.001) and the highest increase of CTRP3 was in aerobicresistance group (p=0.004). There was no significant difference between the groups despite improvement of insulin resistance index (p=0.08). Conclusion: To conchide, based on the results, the use of combined exercise, especially in the order of aerobicresistance training, decreased the proinflammatory cytokines and increased antiinflammatory cytokines, combination training is recommended for patients with type 2 diabetes.