تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر میزان بیان ژن‌های مسیر پیشالتهابی hmgb1-rage/tlr4-nf-kb در بافت قلبی موش‌های صحرایی نر دارای هایپرگلیسمی

مقدمه: التهاب نقش مهمی در بیماری زایی کاردیومیوپاتی دیابتی دارد. بیان ژن hmgb1 که یک سایتوکاین پیش التهابی است و ژن های دخیل در مسیر پیام رسان پایین دست آن در دیابت افزایش می یابد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر میزان بیان ژن های مسیر hmgb1rage/tlr4nfkb در بافت قلبی موش های صحرایی نر دارای هایپرگلیسمی بود. مواد و روش ها: سی و شش سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 25 ±231 گرم به طور تصادفی به سه گروه 12 تایی (شاهد سالم، هایپرگلیسمی شاهد و هایپرگلیسمی آزمون) تقسیم شدند. هایپرگلیسمی با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید القاء شد. چهل و هشت ساعت پس از اتمام برنامه تمرینی (هشت هفته تمرین هوازی)، بافت قلبی تحت شرایط استریل جدا گردید. میزان بیان ژن های hmgb1، rage، tlr4و nfkb به وسیله روش realtime pcr اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد و سطح معنی داری 0/05p< در نظر گرفته شد. یافته ها: میزان بیان ژن های hmgb1، rage، tlr4و nfkb در بافت قلبی گروه هایپرگلیسمی شاهد نسبت به گروه شاهد سالم به طور معنی داری (0/001p<) افزایش یافت. هشت هفته تمرین هوازی باعث کاهش بیان ژن های مورد مطالعه شد (0/001p<). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی می تواند از طریق کاهش بیان ژن های hmgb1، rage، tlr4و nfkb در بافت قلبی موش های صحرایی داری هایپرگلیسمی از اثرات منفی هایپرگلیسمی جلوگیری کند که این موضوع می تواند یک سازوکار مهم برای عملکرد قلبی و پیش گیری از کاردیومیوپاتی دیابتی باشد.