تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا بر سطوح سرمی آیرزین و هورمون رشد فیبروبلاستی 21 (fgf-21) و مقاومت به انسولین در رت‌های نر چاق

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، بررسی آثار تمرینات ورزشی تناوبی با شدت بالا (hiit) و تداومی با شدت متوسط (mict) بر آیرزین، فاکتور رشد فیبروبلاستی-21 (fgf-21) و مقاومت به انسولین در رت های نر چاق بود. مواد و روش ها: 40 سر رت نر در دو گروه به مدت 10 هفته تحت رژیم غذایی پرچرب (32 سر) و رژیم غذایی استاندارد (8 سر) قرار گرفتند. پس از القاء چاقی، 8 سر رت از گروه رژیم غذایی پرچرب (o) و 8 سر رت گروه رژیم غذایی استاندارد (c) قربانی شده و سایر رت های چاق به طور تصادفی به 3 گروه شاهد چاق (oc)، تمرین تداومی با شدت متوسط (mict) و تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit) تقسیم شدند. پروتکل hiit شامل 10 مرحله فعالیت 4 دقیقه ای با شدت معادل 85 تا 90 درصد vo2max و با دوره های استراحتی فعال 2 دقیقه ای بود و پروتکل mict با شدت معادل 65 تا 70 درصد vo2maxبا مسافت طی شده همسان با پروتکل hiit بود که هر دو پروتکل به مدت 12 هفته و 5 جلسه در هر هفته اجرا شدند. نمونه های سرمی در دو مرحله (قبل و بعد از اعمال پروتکل های تمرینی) برای اندازه گیری سطوح سرمی آیرزین، fgf-21، انسولین و گلوکز به روش الایزا جمع آوری شد. یافته ها: در گروه hiit نسبت به گروه oc سطوح سرمی آیرزین (0.93±6.43 نانوگرم در میلی لیتر در مقابل 0.61±4.61 نانوگرم در میلی لیتر، 0.003=p) وfgf21 (206.5±1658 نانوگرم در لیتر در برابر 125.97±1093 نانوگرم در لیتر، 0.007=p) به صورت معنی داری افزایش یافت. در حالی که mict اثرات معنی داری بر دو هورمون آیرزین و fgf-21 نداشت (به ترتیب p=1/00، p=0/29). هم چنین در هر دو گروه hiit وmict نسبت به گروه oc سطوح سرمی گلوکز (hiit: 4.07 ±111.16 میلی گرم در دسی لیتر، mict: 1.37 ±117.5 میلی گرم در دسی لیتر در برابر 13.21±154.66 میلی گرم در دسی لیتر، به ترتیب 0.001=p، 0.001=p) و شاخص مقاومت به انسولین (hiit: 0.20 ±1.96، mict: 0.46±2.53 در برابر 0.54±3.89، به ترتیب p=0/001، p=0/001) به صورت معنی داری کاهش یافتند؛ اما کاهش انسولین سرم (0.15 ±1.49 نانوگرم در میلی لیتر در برابر 0.43±2.14 نانوگرم در میلی لیتر، 0.018=p) تنها در گروه hiit معنی دار بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که هر دو پروتکل تمرینی hiit و mict منجر به بهبود مقاومت به انسولین در رت های چاق می شوند. با این حال افزایش آیرزین و fgf-21 سرمی تنها در گروه hiit قابل توجه بود که نشان می دهد شدت فعالیت ورزشی نقش مهمی در تنظیم ترشح این هورمون ها دارد.